Thai

Noun

ครูบาอาจารย์ • ‎(kruu-baa-aa-jaan)

1. one who teaches or instructs.
   • 1926, Civil and Commercial Code of Thailand:
     • ครูบาอาจารย์ นายจ้าง หรือบุคคลอื่น ซึ่งรับดูแลบุคคลผู้ไร้ความสามารถอยู่เป็นนิตย์ก็ดี ชั่วครั้งคราวก็ดี จำต้องรับผิดร่วมกับผู้ไร้ความสามารถในการละเมิดซึ่งเขาได้กระทำลงในระหว่างที่อยู่ในความดูแลของตน ถ้าหากพิสูจน์ได้ว่า บุคคลนั้น ๆ มิได้ใช้ความระมัดระวังตามสมควร‎

       kruu-baa-aa-jaan naai-jâang rʉ̌ʉ bùk-kon ʉ̀ʉn sʉ̂ng ráp duu-lɛɛ bùk-kon pûu-rái-kwaam-sǎa-mâat yùu bpen-nít gɔ̂ɔ-dii chûua-kráng-kraao gɔ̂ɔ-dii jam-dtɔ̂ɔng ráp-pìt rûuam gàp pûu-rái-kwaam-sǎa-mâat nai gaan-lá-mə̂ət sʉ̂ng káo dâai grà-tam long nai-rá-wàang tîi yùu nai kwaam-duu-lɛɛ kɔ̌ɔng dton tâa pí-sùut dâai wâa bùk-kon nán nán mí dâai chái kwaam-rá-mát-rá-wang-dtaam-sǒm-kuuan

       A teacher, employer, or other person who undertakes the supervision of an incapacitated person, either permanently or temporarily, is jointly liable with such person for any wrongful act committed by the latter whilst under his supervision; provided that it can be proved that he has not exercised proper care.