Thai

Adjective

แผ่นดิน • ‎(pɛ̀n-din)

1. national.
2. governmental; public.

Noun

แผ่นดิน • ‎(pɛ̀n-din)

1. earth; ground; land; territory; nation; world.
   • Jeremiah 22:29, KJV:

     โอ แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระเยโฮวาห์‎

     oo pɛ̀n-din pɛ̀n-din pɛ̀n-din ə̌əi jong fang prá-wá-jà-ná kɔ̌ɔng prá-yee-hoo-waa

     O earth, earth, earth, hear the word of the LORD.

   • Genesis 43:1, KJV:

     การกันดารอาหารในแผ่นดินร้ายแรงยิ่ง‎

     gaan-gan-daan aa-hǎan nai pɛ̀n-din ráai-rɛɛng yîng

     And the famine was sore in the land.

   • Genesis 21:34, KJV:

     อับราฮัมอาศัยอยู่ในแผ่นดินชาวฟีลิสเตียหลายวัน‎

     àp-raa-ham aa-sǎi yùu nai pɛ̀n-din chaao fí-lís-dtiia lǎai wan

     And Abraham sojourned in the Philistines' land many days.

2. government; state.
3. reign.