Definify.com

Definition 2024

ἁγνίζω

Ancient Greek

Verb

ᾰ̔γνῐ́ζω • ‎(hagnízō) (Attic, Koine)

(transitive) To make pure, to purify, cleanse away, especially by water
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 655
- 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 1039
- 416 BCE, Euripides, Herakles 1324
- 342 BCE – 291 BCE, Diphilus, Collected Works 126.1
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Exodus 19.10
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Joshua 3.5
- New Testament, Acts of the Apostles 21.24
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Numbers 6.3
(transitive) To hallow the dead by fire
- 442 BCE, Sophocles, Antigone 545
- 423 BCE, Euripides, The Suppliants 1211
1. (transitive) To burn up, destroy
  - 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 116
  - Palatine Anthology 7.49

Inflection

Present: ᾰ̔γνῐ́ζω, ᾰ̔γνῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔γνῐ́ζω	ᾰ̔γνῐ́ζεις	ᾰ̔γνῐ́ζει	ᾰ̔γνῐ́ζετον	ᾰ̔γνῐ́ζετον	ᾰ̔γνῐ́ζομεν	ᾰ̔γνῐ́ζετε	ᾰ̔γνῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̔γνῐ́ζω	ᾰ̔γνῐ́ζῃς	ᾰ̔γνῐ́ζῃ	ᾰ̔γνῐ́ζητον	ᾰ̔γνῐ́ζητον	ᾰ̔γνῐ́ζωμεν	ᾰ̔γνῐ́ζητε	ᾰ̔γνῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔γνῐ́ζοιμῐ	ᾰ̔γνῐ́ζοις	ᾰ̔γνῐ́ζοι	ᾰ̔γνῐ́ζοιτον	ᾰ̔γνῐζοίτην	ᾰ̔γνῐ́ζοιμεν	ᾰ̔γνῐ́ζοιτε	ᾰ̔γνῐ́ζοιεν
	imperative		ᾰ̔́γνῐζε	ᾰ̔γνῐζέτω	ᾰ̔γνῐ́ζετον	ᾰ̔γνῐζέτων		ᾰ̔γνῐ́ζετε	ᾰ̔γνῐζόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̔γνῐ́ζομαι	ᾰ̔γνῐ́ζῃ, ᾰ̔γνῐ́ζει	ᾰ̔γνῐ́ζεται	ᾰ̔γνῐ́ζεσθον	ᾰ̔γνῐ́ζεσθον	ᾰ̔γνῐζόμεθᾰ	ᾰ̔γνῐ́ζεσθε	ᾰ̔γνῐ́ζονται
	subjunctive	ᾰ̔γνῐ́ζωμαι	ᾰ̔γνῐ́ζῃ	ᾰ̔γνῐ́ζηται	ᾰ̔γνῐ́ζησθον	ᾰ̔γνῐ́ζησθον	ᾰ̔γνῐζώμεθᾰ	ᾰ̔γνῐ́ζησθε	ᾰ̔γνῐ́ζωνται
	optative	ᾰ̔γνῐζοίμην	ᾰ̔γνῐ́ζοιο	ᾰ̔γνῐ́ζοιτο	ᾰ̔γνῐ́ζοισθον	ᾰ̔γνῐζοίσθην	ᾰ̔γνῐζοίμεθᾰ	ᾰ̔γνῐ́ζοισθε	ᾰ̔γνῐ́ζοιντο
	imperative		ᾰ̔γνῐ́ζου	ᾰ̔γνῐζέσθω	ᾰ̔γνῐ́ζεσθον	ᾰ̔γνῐζέσθων		ᾰ̔γνῐ́ζεσθε	ᾰ̔γνῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̔γνῐ́ζειν				ᾰ̔γνῐ́ζεσθαι
participle	m	ᾰ̔γνῐ́ζων				ᾰ̔γνῐζόμενος
	f	ᾰ̔γνῐ́ζουσᾰ				ᾰ̔γνῐζομένη
	n	ᾰ̔γνῐ́ζον				ᾰ̔γνῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̔γνῐέω, ᾰ̔γνῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔γνῐέω	ᾰ̔γνῐέεις	ᾰ̔γνῐέει	ᾰ̔γνῐέετον	ᾰ̔γνῐέετον	ᾰ̔γνῐέομεν	ᾰ̔γνῐέετε	ᾰ̔γνῐέουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̔γνῐέοιμῐ	ᾰ̔γνῐέοις	ᾰ̔γνῐέοι	ᾰ̔γνῐέοιτον	ᾰ̔γνῐεοίτην	ᾰ̔γνῐέοιμεν	ᾰ̔γνῐέοιτε	ᾰ̔γνῐέοιεν
middle	indicative	ᾰ̔γνῐέομαι	ᾰ̔γνῐέῃ, ᾰ̔γνῐέει	ᾰ̔γνῐέεται	ᾰ̔γνῐέεσθον	ᾰ̔γνῐέεσθον	ᾰ̔γνῐεόμεθᾰ	ᾰ̔γνῐέεσθε	ᾰ̔γνῐέονται
middle	optative	ᾰ̔γνῐεοίμην	ᾰ̔γνῐέοιο	ᾰ̔γνῐέοιτο	ᾰ̔γνῐέοισθον	ᾰ̔γνῐεοίσθην	ᾰ̔γνῐεοίμεθᾰ	ᾰ̔γνῐέοισθε	ᾰ̔γνῐέοιντο
		active			middle
infinitive		ᾰ̔γνῐέειν			ᾰ̔γνῐέεσθαι
participle	m	ᾰ̔γνῐέων			ᾰ̔γνῐεόμενος
	f	ᾰ̔γνῐέουσᾰ			ᾰ̔γνῐεομένη
	n	ᾰ̔γνῐέον			ᾰ̔γνῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̔γνῐῶ, ᾰ̔γνῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔γνῐῶ	ᾰ̔γνῐεῖς	ᾰ̔γνῐεῖ	ᾰ̔γνῐεῖτον	ᾰ̔γνῐεῖτον	ᾰ̔γνῐοῦμεν	ᾰ̔γνῐεῖτε	ᾰ̔γνῐοῦσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̔γνῐοίην, ᾰ̔γνῐοῖμῐ	ᾰ̔γνῐοίης, ᾰ̔γνῐοῖς	ᾰ̔γνῐοίη, ᾰ̔γνῐοῖ	ᾰ̔γνῐοῖτον, ᾰ̔γνῐοίητον	ᾰ̔γνῐοίτην, ᾰ̔γνῐοιήτην	ᾰ̔γνῐοῖμεν, ᾰ̔γνῐοίημεν	ᾰ̔γνῐοῖτε, ᾰ̔γνῐοίητε	ᾰ̔γνῐοῖεν, ᾰ̔γνῐοίησᾰν
middle	indicative	ᾰ̔γνῐοῦμαι	ᾰ̔γνῐῇ	ᾰ̔γνῐεῖται	ᾰ̔γνῐεῖσθον	ᾰ̔γνῐεῖσθον	ᾰ̔γνῐούμεθᾰ	ᾰ̔γνῐεῖσθε	ᾰ̔γνῐοῦνται
middle	optative	ᾰ̔γνῐοίμην	ᾰ̔γνῐοῖο	ᾰ̔γνῐοῖτο	ᾰ̔γνῐοῖσθον	ᾰ̔γνῐοίσθην	ᾰ̔γνῐοίμεθᾰ	ᾰ̔γνῐοῖσθε	ᾰ̔γνῐοῖντο
		active			middle
infinitive		ᾰ̔γνῐεῖν			ᾰ̔γνῐεῖσθαι
participle	m	ᾰ̔γνῐῶν			ᾰ̔γνῐούμενος
	f	ᾰ̔γνῐοῦσᾰ			ᾰ̔γνῐουμένη
	n	ᾰ̔γνῐοῦν			ᾰ̔γνῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἥγνῐσᾰ, ἡγνῐσᾰ́μην, ἡγνῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥγνῐσᾰ	ἥγνῐσᾰς	ἥγνῐσε(ν)	ἡγνῐ́σᾰτον	ἡγνῐσᾰ́την	ἡγνῐ́σᾰμεν	ἡγνῐ́σᾰτε	ἥγνῐσᾰν
	subjunctive	ᾰ̔γνῐ́σω	ᾰ̔γνῐ́σῃς	ᾰ̔γνῐ́σῃ	ᾰ̔γνῐ́σητον	ᾰ̔γνῐ́σητον	ᾰ̔γνῐ́σωμεν	ᾰ̔γνῐ́σητε	ᾰ̔γνῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔γνῐ́σαιμῐ	ᾰ̔γνῐ́σειᾰς, ᾰ̔γνῐ́σαις	ᾰ̔γνῐ́σειε(ν), ᾰ̔γνῐ́σαι	ᾰ̔γνῐ́σαιτον	ᾰ̔γνῐσαίτην	ᾰ̔γνῐ́σαιμεν	ᾰ̔γνῐ́σαιτε	ᾰ̔γνῐ́σειᾰν, ᾰ̔γνῐ́σαιεν
	imperative		ᾰ̔́γνῐσον	ᾰ̔γνῐσᾰ́τω	ᾰ̔γνῐ́σᾰτον	ᾰ̔γνῐσᾰ́των		ᾰ̔γνῐ́σᾰτε	ᾰ̔γνῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἡγνῐσᾰ́μην	ἡγνῐ́σω	ἡγνῐ́σᾰτο	ἡγνῐ́σᾰσθον	ἡγνῐσᾰ́σθην	ἡγνῐσᾰ́μεθᾰ	ἡγνῐ́σᾰσθε	ἡγνῐ́σᾰντο
	subjunctive	ᾰ̔γνῐ́σωμαι	ᾰ̔γνῐ́σῃ	ᾰ̔γνῐ́σηται	ᾰ̔γνῐ́σησθον	ᾰ̔γνῐ́σησθον	ᾰ̔γνῐσώμεθᾰ	ᾰ̔γνῐ́σησθε	ᾰ̔γνῐ́σωνται
	optative	ᾰ̔γνῐσαίμην	ᾰ̔γνῐ́σαιο	ᾰ̔γνῐ́σαιτο	ᾰ̔γνῐ́σαισθον	ᾰ̔γνῐσαίσθην	ᾰ̔γνῐσαίμεθᾰ	ᾰ̔γνῐ́σαισθε	ᾰ̔γνῐ́σαιντο
	imperative		ᾰ̔́γνῐσαι	ᾰ̔γνῐσᾰ́σθω	ᾰ̔γνῐ́σᾰσθον	ᾰ̔γνῐσᾰ́σθων		ᾰ̔γνῐ́σᾰσθε	ᾰ̔γνῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἡγνῐ́σθην	ἡγνῐ́σθης	ἡγνῐ́σθη	ἡγνῐ́σθητον	ἡγνῐσθήτην	ἡγνῐ́σθημεν	ἡγνῐ́σθητε	ἡγνῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̔γνῐσθῶ	ᾰ̔γνῐσθῇς	ᾰ̔γνῐσθῇ	ᾰ̔γνῐσθῆτον	ᾰ̔γνῐσθῆτον	ᾰ̔γνῐσθῶμεν	ᾰ̔γνῐσθῆτε	ᾰ̔γνῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔γνῐσθείην	ᾰ̔γνῐσθείης	ᾰ̔γνῐσθείη	ᾰ̔γνῐσθεῖτον, ᾰ̔γνῐσθείητον	ᾰ̔γνῐσθείτην, ᾰ̔γνῐσθειήτην	ᾰ̔γνῐσθεῖμεν, ᾰ̔γνῐσθείημεν	ᾰ̔γνῐσθεῖτε, ᾰ̔γνῐσθείητε	ᾰ̔γνῐσθεῖεν, ᾰ̔γνῐσθείησᾰν
	imperative		ᾰ̔γνῐ́σθητῐ	ᾰ̔γνῐσθήτω	ᾰ̔γνῐ́σθητον	ᾰ̔γνῐσθήτων		ᾰ̔γνῐ́σθητε	ᾰ̔γνῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̔γνῐ́σαι			ᾰ̔γνῐ́σᾰσθαι		ᾰ̔γνῐσθῆναι
participle	m	ᾰ̔γνῐ́σᾱς			ᾰ̔γνῐσᾰ́μενος		ᾰ̔γνῐσθείς
	f	ᾰ̔γνῐ́σᾱσᾰ			ᾰ̔γνῐσᾰμένη		ᾰ̔γνῐσθεῖσᾰ
	n	ᾰ̔γνῐ́σᾰν			ᾰ̔γνῐσᾰ́μενον		ᾰ̔γνῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἥγνῐκᾰ, ἥγνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥγνῐκᾰ	ἥγνῐκᾰς	ἥγνῐκε(ν)	ἡγνῐ́κᾰτον	ἡγνῐ́κᾰτον	ἡγνῐ́κᾰμεν	ἡγνῐ́κᾰτε	ἡγνῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἡγνῐ́κω	ἡγνῐ́κῃς	ἡγνῐ́κῃ	ἡγνῐ́κητον	ἡγνῐ́κητον	ἡγνῐ́κωμεν	ἡγνῐ́κητε	ἡγνῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἡγνῐ́κοιμῐ, ἡγνῐκοίην	ἡγνῐ́κοις, ἡγνῐκοίης	ἡγνῐ́κοι, ἡγνῐκοίη	ἡγνῐ́κοιτον	ἡγνῐκοίτην	ἡγνῐ́κοιμεν	ἡγνῐ́κοιτε	ἡγνῐ́κοιεν
	imperative		ἥγνῐκε	ἡγνῐκέτω	ἡγνῐ́κετον	ἡγνῐκέτων		ἡγνῐ́κετε	ἡγνῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἥγνῐσμαι	ἥγνῐσαι	ἥγνῐσται	ἥγνῐσθον	ἥγνῐσθον	ἡγνῐ́σμεθᾰ	ἥγνῐσθε	ἡγνῐ́σᾰται
	subjunctive	ἡγνῐσμένος ὦ	ἡγνῐσμένος ᾖς	ἡγνῐσμένος ᾖ	ἡγνῐσμένω ἦτον	ἡγνῐσμένω ἦτον	ἡγνῐσμένοι ὦμεν	ἡγνῐσμένοι ἦτε	ἡγνῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἡγνῐσμένος εἴην	ἡγνῐσμένος εἴης	ἡγνῐσμένος εἴη	ἡγνῐσμένοι εἴητον/εἶτον	ἡγνῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἡγνῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἡγνῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἡγνῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἥγνῐσο	ἡγνῐ́σθω	ἥγνῐσθον	ἡγνῐ́σθων		ἥγνῐσθε	ἡγνῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἡγνῐκέναι				ἥγνῐσθαι
participle	m	ἡγνῐκώς				ἡγνῐσμένος
	f	ἡγνῐκυῖᾰ				ἡγνῐσμένη
	n	ἡγνῐκός				ἡγνῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ἁγνίζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἁγνίζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἁγνίζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G48”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἁγνίζω

ἁγνίζω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results