Definify.com

Definition 2024

ἐκχέω

Ancient Greek

Verb

ἐκχέω • ‎(ekkhéō) present: ἐκχέω, ἐκχύνω future: ἐκχέω aorist: ἐξέχεα perfect active: ἐκκέχυκα perfect mediopassive: ἐκκέχυμαι aorist passive: ἐξεχύθην

I pour out
1. I spill
2. I utter (of words)
3. I squander, waste
4. I throw down
5. I shed
(passive) I pour out, stream forth
1. I am cast away, I am forgotten
2. I give myself up to emotion, I am overjoyed
3. I lie languidly
4. I extend

Inflection

Present: ἐκχῶ, ἐκχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκχῶ	ἐκχεῖς	ἐκχεῖ	ἐκχεῖτον	ἐκχεῖτον	ἐκχοῦμεν	ἐκχεῖτε	ἐκχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκχῶ	ἐκχῇς	ἐκχῇ	ἐκχῆτον	ἐκχῆτον	ἐκχῶμεν	ἐκχῆτε	ἐκχῶσῐ(ν)
	optative	ἐκχοίην/ ἐκχοῖμῐ	ἐκχοίης/ ἐκχοῖς	ἐκχοίη/ ἐκχοῖ	ἐκχοίητον/ ἐκχοῖτον	ἐκχοιήτην/ ἐκχοίτην	ἐκχοίημεν/ ἐκχοῖμεν	ἐκχοίητε/ ἐκχοῖτε	ἐκχοίησᾰν/ ἐκχοῖεν
	imperative		ἔκχει	ἐκχείτω	ἐκχεῖτον	ἐκχείτων		ἐκχεῖτε	ἐκχούντων
middle/ passive	indicative	ἐκχοῦμαι	ἐκχῇ/ ἐκχεῖ	ἐκχεῖται	ἐκχεῖσθον	ἐκχεῖσθον	ἐκχούμεθᾰ	ἐκχεῖσθε	ἐκχοῦνται
	subjunctive	ἐκχῶμαι	ἐκχῇ	ἐκχῆται	ἐκχῆσθον	ἐκχῆσθον	ἐκχώμεθᾰ	ἐκχῆσθε	ἐκχῶνται
	optative	ἐκχοίμην	ἐκχοῖο	ἐκχοῖτο	ἐκχοῖσθον	ἐκχοίσθην	ἐκχοίμεθᾰ	ἐκχοῖσθε	ἐκχοῖντο
	imperative		ἐκχοῦ	ἐκχείσθω	ἐκχεῖσθον	ἐκχείσθων		ἐκχεῖσθε	ἐκχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκχεῖν				ἐκχεῖσθαι
participle		ἐκχῶν , ἐκχοῦσᾰ , ἐκχοῦν				ἐκχούμενος , ἐκχουμένη , ἐκχούμενον

Present: ἐκχέω, ἐκχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκχέω	ἐκχέεις	ἐκχέει	ἐκχέετον	ἐκχέετον	ἐκχέομεν	ἐκχέετε	ἐκχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκχέω	ἐκχέῃς	ἐκχέῃ	ἐκχέητον	ἐκχέητον	ἐκχέωμεν	ἐκχέητε	ἐκχέωσῐ(ν)
	optative	ἐκχέοιμῐ	ἐκχέοις	ἐκχέοι	ἐκχέοιτον	ἐκχεοίτην	ἐκχέοιμεν	ἐκχέοιτε	ἐκχέοιεν
	imperative		ἔκχεε	ἐκχεέτω	ἐκχεετον	ἐκχεέτων		ἐκχεετε	ἐκχεόντων
middle/ passive	indicative	ἐκχέομαι	ἐκχέει/ ἐκχέῃ	ἐκχέεται	ἐκχέεσθον	ἐκχέεσθον	ἐκχεόμεθᾰ	ἐκχέεσθε	ἐκχέονται
	subjunctive	ἐκχέωμαι	ἐκχέῃ	ἐκχέηται	ἐκχέησθον	ἐκχέησθον	ἐκχεώμεθᾰ	ἐκχέησθε	ἐκχέωνται
	optative	ἐκχεοίμην	ἐκχέοιο	ἐκχέοιτο	ἐκχέοισθον	ἐκχεοίσθην	ἐκχεοίμεθᾰ	ἐκχέοισθε	ἐκχέοιντο
	imperative		ἐκχέου	ἐκχεέσθω	ἐκχέεσθον	ἐκχεέσθων		ἐκχέεσθε	ἐκχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκχέειν				ἐκχέεσθαι
participle		ἐκχέων , ἐκχέουσᾰ , ἔκχεον				ἐκχεόμενος , ἐκχεομένη , ἐκχεόμενον

Present: ἐκχύνω, ἐκχύνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκχύνω	ἐκχύνεις	ἐκχύνει	ἐκχύνετον	ἐκχύνετον	ἐκχύνομεν	ἐκχύνετε	ἐκχύνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκχύνω	ἐκχύνῃς	ἐκχύνῃ	ἐκχύνητον	ἐκχύνητον	ἐκχύνωμεν	ἐκχύνητε	ἐκχύνωσῐ(ν)
	optative	ἐκχύνοιμῐ	ἐκχύνοις	ἐκχύνοι	ἐκχύνοιτον	ἐκχυνοίτην	ἐκχύνοιμεν	ἐκχύνοιτε	ἐκχύνοιεν
	imperative		ἐκχῦνε	ἐκχυνέτω	ἐκχύνετον	ἐκχυνέτων		ἐκχύνετε	ἐκχυνόντων
middle/ passive	indicative	ἐκχύνομαι	ἐκχύνει/ ἐκχύνῃ	ἐκχύνεται	ἐκχύνεσθον	ἐκχύνεσθον	ἐκχυνόμεθᾰ	ἐκχύνεσθε	ἐκχύνονται
	subjunctive	ἐκχύνωμαι	ἐκχύνῃ	ἐκχύνηται	ἐκχύνησθον	ἐκχύνησθον	ἐκχυνώμεθᾰ	ἐκχύνησθε	ἐκχύνωνται
	optative	ἐκχυνοίμην	ἐκχύνοιο	ἐκχύνοιτο	ἐκχύνοισθον	ἐκχυνοίσθην	ἐκχυνοίμεθᾰ	ἐκχύνοισθε	ἐκχύνοιντο
	imperative		ἐκχύνου	ἐκχυνέσθω	ἐκχύνεσθον	ἐκχυνέσθων		ἐκχύνεσθε	ἐκχυνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκχύνειν				ἐκχύνεσθαι
participle		ἐκχύνων , ἐκχύνουσᾰ , ἐκχῦνον				ἐκχυνόμενος , ἐκχυνομένη , ἐκχυνόμενον

Imperfect: ἐξέχουν, ἐξεχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέχουν	ἐξέχεις	ἐξέχει	ἐξεχεῖτον	ἐξεχείτην	ἐξεχοῦμεν	ἐξεχεῖτε	ἐξέχουν
middle/ passive	indicative	ἐξεχούμην	ἐξεχοῦ	ἐξεχεῖτο	ἐξεχεῖσθον	ἐξεχείσθην	ἐξεχούμεθᾰ	ἐξεχεῖσθε	ἐξεχοῦντο

Imperfect: ἐξέχεον, ἐξεχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέχεον	ἐξέχεες	ἐξέχεε	ἐξεχέετον	ἐξεχεέτην	ἐξεχέομεν	ἐξεχέετε	ἐξέχεον
middle/ passive	indicative	ἐξεχεόμην	ἐξεχέου	ἐξεχέετο	ἐξεχέεσθον	ἐξεχεέσθην	ἐξεχεόμεθᾰ	ἐξεχέεσθε	ἐξεχέοντο

Imperfect: ἐξέχυνον, ἐξεχυνόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέχυνον	ἐξέχυνες	ἐξέχυνε	ἐξεχύνετον	ἐξεχυνέτην	ἐξεχύνομεν	ἐξεχύνετε	ἐξέχυνον
middle/ passive	indicative	ἐξεχυνόμην	ἐξεχύνου	ἐξεχύνετο	ἐξεχύνεσθον	ἐξεχυνέσθην	ἐξεχυνόμεθᾰ	ἐξεχύνεσθε	ἐξεχύνοντο

Future: ἐκχέω, ἐκχέομαι, ἐκχυθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκχέω	ἐκχέεις	ἐκχέει	ἐκχέετον	ἐκχέετον	ἐκχέομεν	ἐκχέετε	ἐκχέουσῐ(ν)
active	optative	ἐκχέοιμῐ	ἐκχέοις	ἐκχέοι	ἐκχέοιτον	ἐκχεοίτην	ἐκχέοιμεν	ἐκχέοιτε	ἐκχέοιεν
middle	indicative	ἐκχέομαι	ἐκχέει/ ἐκχέῃ	ἐκχέεται	ἐκχέεσθον	ἐκχέεσθον	ἐκχεόμεθᾰ	ἐκχέεσθε	ἐκχέονται
middle	optative	ἐκχεοίμην	ἐκχέοιο	ἐκχέοιτο	ἐκχέοισθον	ἐκχεοίσθην	ἐκχεοίμεθᾰ	ἐκχέοισθε	ἐκχέοιντο
passive	indicative	ἐκχυθήσομαι	ἐκχυθήσει/ ἐκχυθήσῃ	ἐκχυθήσεται	ἐκχυθήσεσθον	ἐκχυθήσεσθον	ἐκχυθησόμεθᾰ	ἐκχυθήσεσθε	ἐκχυθήσονται
passive	optative	ἐκχυθησοίμην	ἐκχυθήσοιο	ἐκχυθήσοιτο	ἐκχυθήσοισθον	ἐκχυθησοίσθην	ἐκχυθησοίμεθᾰ	ἐκχυθήσοισθε	ἐκχυθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐκχέειν			ἐκχέεσθαι		ἐκχυθήσεσθαι
participle		ἐκχέων , ἐκχέουσᾰ , ἔκχεον			ἐκχεόμενος , ἐκχεομένη , ἐκχεόμενον		ἐκχυθησόμενος , ἐκχυθησομένη , ἐκχυθησόμενον

Aorist: ἐξέχεα, ἐξεχεάμην, ἐξεχύθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέχεα	ἐξέχεας	ἐξέχεε	ἐξεχέατον	ἐξεχεάτην	ἐξεχέαμεν	ἐξεχέατε	ἐξέχεαν
	subjunctive	ἐκχέω	ἐκχέῃς	ἐκχέῃ	ἐκχέητον	ἐκχέητον	ἐκχέωμεν	ἐκχέητε	ἐκχέωσῐ(ν)
	optative	ἐκχέαιμῐ	ἐκχέαις/ ἐκχέειας	ἐκχέαι/ ἐκχέειε	ἐκχέαιτον	ἐκχεαίτην	ἐκχέαιμεν	ἐκχέαιτε	ἐκχέαιεν/ ἐκχέειαν
	imperative		ἔκχεον	ἐκχεάτω	ἐκχέατον	ἐκχεάτων		ἐκχέατε	ἐκχεάντων
middle	indicative	ἐξεχεάμην	ἐξεχέω	ἐξεχέατο	ἐξεχέασθον	ἐξεχεάσθην	ἐξεχεάμεθα	ἐξεχέασθε	ἐξεχέαντο
	subjunctive	ἐκχέωμαι	ἐκχέῃ	ἐκχέηται	ἐκχέησθον	ἐκχέησθον	ἐκχεώμεθα	ἐκχέησθε	ἐκχέωνται
	optative	ἐκχεαίμην	ἐκχέαιο	ἐκχέαιτο	ἐκχέαισθον	ἐκχεαίσθην	ἐκχεαίμεθα	ἐκχέαισθε	ἐκχέαιντο
	imperative		ἔκχεαι	ἐκχεάσθω	ἐκχέασθον	ἐκχεάσθων		ἐκχέασθε	ἐκχεάσθων
passive	indicative	ἐξεχύθην	ἐξεχύθης	ἐξεχύθη	ἐξεχύθητον	ἐξεχυθήτην	ἐξεχύθημεν	ἐξεχύθητε	ἐξεχύθησαν
	subjunctive	ἐκχυθῶ	ἐκχυθῇς	ἐκχυθῇ	ἐκχυθῆτον	ἐκχυθῆτον	ἐκχυθῶμεν	ἐκχυθῆτε	ἐκχυθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκχυθείην	ἐκχυθείης	ἐκχυθείη	ἐκχυθεῖτον/ ἐκχυθείητον	ἐκχυθείτην/ ἐκχυθειήτην	ἐκχυθεῖμεν/ ἐκχυθείημεν	ἐκχυθεῖτε/ ἐκχυθείητε	ἐκχυθεῖεν/ ἐκχυθείησαν
	imperative		ἐκχύθητι	ἐκχυθήτω	ἐκχύθητον	ἐκχυθήτων		ἐκχύθητε	ἐκχυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἔκχεαι			ἐκχέασθαι		ἐκχυθῆναι
participle	m	ἐκχέᾱς			ἐκχεάμενος		ἐκχυθείς
	f	ἐκχέᾱσα			ἐκχεαμένη		ἐκχυθεῖσα
	n	ἔκχεαν			ἐκχεάμενον		ἐκχυθέν

Perfect: ἐκκέχυκα, ἐκκέχυμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκκέχυκα	ἐκκέχυκας	ἐκκέχυκε	ἐκκεχύκατον	ἐκκεχύκατον	ἐκκεχύκαμεν	ἐκκεχύκατε	ἐκκεχύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκκεχυκὼς ὦ/ ἐκκεχύκω	ἐκκεχυκὼς ᾖς/ ἐκκεχύκῃς	ἐκκεχυκὼς ᾖ/ ἐκκεχύκῃ	ἐκκεχυκότε ἦτον/ ἐκκεχύκητον	ἐκκεχυκότε ἦτον/ ἐκκεχύκητον	ἐκκεχυκότες ὦμεν/ ἐκκεχύκωμεν	ἐκκεχυκότες ἦτε/ ἐκκεχύκητε	ἐκκεχυκότες ὦσῐ(ν)/ ἐκκεχύκωσῐ(ν)
	optative	ἐκκεχυκὼς εἴην/ ἐκκεχύκοιμῐ/ ἐκκεχυκοίην	ἐκκεχυκὼς εἴης/ ἐκκεχύκοις/ ἐκκεχυκοίης	ἐκκεχυκὼς εἴη/ ἐκκεχύκοι/ ἐκκεχυκοίη	ἐκκεχυκότε εἴητον/ ἐκκεχυκότε εἶτον/ ἐκκεχύκοιτον	ἐκκεχυκὀτε εἰήτην/ ἐκκεχυκότε εἴτην/ ἐκκεχυκοίτην	ἐκκεχυκότες εἴημεν/ ἐκκεχυκότες εἶμεν/ ἐκκεχύκοιμεν	ἐκκεχυκότες εἴητε/ ἐκκεχυκότες εἶτε/ ἐκκεχύκοιτε	ἐκκεχυκότες εἴησαν/ ἐκκεχυκότε εἶεν/ ἐκκεχύκοιεν
	imperative		ἐκκεχυκὼς ἴσθῐ	ἐκκεχυκὼς ἔστω	ἐκκεχυκότε ἔστον	ἐκκεχυκότε ἔστων		ἐκκεχυκότες ἔστε	ἐκκεχυκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	ἐκκέχυμαι	ἐκκέχυσαι	ἐκκέχυται	ἐκκέχυσθον	ἐκκέχυσθον	ἐκκεχύμεθα	ἐκκέχυσθε	ἐκκέχυνται
	subjunctive	ἐκκεχυμένος ὦ	ἐκκεχυμένος ᾖς	ἐκκεχυμένος ᾖ	ἐκκεχυμένω ἦτον	ἐκκεχυμένω ἦτον	ἐκκεχυμένοι ὦμεν	ἐκκεχυμένοι ἦτε	ἐκκεχυμένοι ὦσῐ
	optative	ἐκκεχυμένος εἴην	ἐκκεχυμένος εἴης	ἐκκεχυμένος εἴη	ἐκκεχυμένοι εἴητον/ ἐκκεχυμένοι εἶτον	ἐκκεχυμένω εἰήτην/ ἐκκεχυμένω εἴτην	ἐκκεχυμένοι εἴημεν/ ἐκκεχυμένοι εἶμεν	ἐκκεχυμένοι εἴητε/ ἐκκεχυμένοι εἶτε	ἐκκεχυμένοι εἴησαν/ ἐκκεχυμένοι εἶεν
	imperative		ἐκκέχυσο	ἐκκεχύσθω	ἐκκέχυσθον	ἐκκεχύσθων		ἐκκέχυσθε	ἐκκεχύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκκεχυκέναι				ἐκκεχύσθαι
participle		ἐκκεχυκώς , ἐκκεχυκυῖα , ἐκκεχυκός				ἐκκεχυμένος , ἐκκεχυμένη , ἐκκεχυμένον

Pluperfect: ἐξεκεχύκειν/ἐξεκεχύκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεκεχύκειν/ ἐξεκεχύκη	ἐξεκεχύκεις/ ἐξεκεχύκης	ἐξεκεχύκει(ν)	ἐξεκεχύκετον	ἐξεκεχυκέτην	ἐξεκεχύκεμεν	ἐξεκεχύκετε	ἐξεκεχύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐξεκέχυμην	ἐξεκεχύσο	ἐξεκεχύτο	ἐξεκεχύσθον	ἐξεκέχυσθην	ἐξεκέχυμεθᾰ	ἐξεκεχύσθε	ἐξεκεχύντο

References

ἐκχέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐκχέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἐκχέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἐκχέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«ἐκχέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G1632”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἐκχέω

ἐκχέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results