Definify.com
Definition 2025
ἐπικαλέω
ἐπικαλέω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /epikaléo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /epikaléo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /epikaléo/
Verb
ἐπικαλέω • (epikaléō)
- to call upon a god, invoke
- New Testament, Acts of the Apostles 7.59
- to invite
- (middle voice) to call in as a helper or ally
- to call in as witness
- (middle voice) to call before one, summon
- (middle voice) to challenge
- (passive) to be called by a surname
- to bring as an accusation against
Inflection
Present: ἐπικαλῶ, ἐπικαλοῦμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐπικαλῶ | ἐπικαλεῖς | ἐπικαλεῖ | ἐπικαλεῖτον | ἐπικαλεῖτον | ἐπικαλοῦμεν | ἐπικαλεῖτε | ἐπικαλοῦσῐ(ν) |
| subjunctive | ἐπικαλῶ | ἐπικαλῇς | ἐπικαλῇ | ἐπικαλῆτον | ἐπικαλῆτον | ἐπικαλῶμεν | ἐπικαλῆτε | ἐπικαλῶσῐ(ν) | |
| optative | ἐπικαλοίην/ ἐπικαλοῖμῐ |
ἐπικαλοίης/ ἐπικαλοῖς |
ἐπικαλοίη/ ἐπικαλοῖ |
ἐπικαλοίητον/ ἐπικαλοῖτον |
ἐπικαλοιήτην/ ἐπικαλοίτην |
ἐπικαλοίημεν/ ἐπικαλοῖμεν |
ἐπικαλοίητε/ ἐπικαλοῖτε |
ἐπικαλοίησᾰν/ ἐπικαλοῖεν |
|
| imperative | ἐπικάλει | ἐπικαλείτω | ἐπικαλεῖτον | ἐπικαλείτων | ἐπικαλεῖτε | ἐπικαλούντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ἐπικαλοῦμαι | ἐπικαλῇ/ ἐπικαλεῖ |
ἐπικαλεῖται | ἐπικαλεῖσθον | ἐπικαλεῖσθον | ἐπικαλούμεθᾰ | ἐπικαλεῖσθε | ἐπικαλοῦνται |
| subjunctive | ἐπικαλῶμαι | ἐπικαλῇ | ἐπικαλῆται | ἐπικαλῆσθον | ἐπικαλῆσθον | ἐπικαλώμεθᾰ | ἐπικαλῆσθε | ἐπικαλῶνται | |
| optative | ἐπικαλοίμην | ἐπικαλοῖο | ἐπικαλοῖτο | ἐπικαλοῖσθον | ἐπικαλοίσθην | ἐπικαλοίμεθᾰ | ἐπικαλοῖσθε | ἐπικαλοῖντο | |
| imperative | ἐπικαλοῦ | ἐπικαλείσθω | ἐπικαλεῖσθον | ἐπικαλείσθων | ἐπικαλεῖσθε | ἐπικαλείσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ἐπικαλεῖν | ἐπικαλεῖσθαι | |||||||
| participle | ἐπικαλῶν , ἐπικαλοῦσᾰ , ἐπικαλοῦν | ἐπικαλούμενος , ἐπικαλουμένη , ἐπικαλούμενον | |||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐπικαλέω | ἐπικαλέεις | ἐπικαλέει | ἐπικαλέετον | ἐπικαλέετον | ἐπικαλέομεν | ἐπικαλέετε | ἐπικαλέουσῐ(ν) |
| subjunctive | ἐπικαλέω | ἐπικαλέῃς | ἐπικαλέῃ | ἐπικαλέητον | ἐπικαλέητον | ἐπικαλέωμεν | ἐπικαλέητε | ἐπικαλέωσῐ(ν) | |
| optative | ἐπικαλέοιμῐ | ἐπικαλέοις | ἐπικαλέοι | ἐπικαλέοιτον | ἐπικαλεοίτην | ἐπικαλέοιμεν | ἐπικαλέοιτε | ἐπικαλέοιεν | |
| imperative | ἐπικάλεε | ἐπικαλεέτω | ἐπικαλεετον | ἐπικαλεέτων | ἐπικαλεετε | ἐπικαλεόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ἐπικαλέομαι | ἐπικαλέει/ ἐπικαλέῃ |
ἐπικαλέεται | ἐπικαλέεσθον | ἐπικαλέεσθον | ἐπικαλεόμεθᾰ | ἐπικαλέεσθε | ἐπικαλέονται |
| subjunctive | ἐπικαλέωμαι | ἐπικαλέῃ | ἐπικαλέηται | ἐπικαλέησθον | ἐπικαλέησθον | ἐπικαλεώμεθᾰ | ἐπικαλέησθε | ἐπικαλέωνται | |
| optative | ἐπικαλεοίμην | ἐπικαλέοιο | ἐπικαλέοιτο | ἐπικαλέοισθον | ἐπικαλεοίσθην | ἐπικαλεοίμεθᾰ | ἐπικαλέοισθε | ἐπικαλέοιντο | |
| imperative | ἐπικαλέου | ἐπικαλεέσθω | ἐπικαλέεσθον | ἐπικαλεέσθων | ἐπικαλέεσθε | ἐπικαλεέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ἐπικαλέειν | ἐπικαλέεσθαι | |||||||
| participle | ἐπικαλέων , ἐπικαλέουσᾰ , ἐπικάλεον | ἐπικαλεόμενος , ἐπικαλεομένη , ἐπικαλεόμενον | |||||||
Future: ἐπικαλέσω, ἐπικαλέσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐπικαλέσω | ἐπικαλέσεις | ἐπικαλέσει | ἐπικαλέσετον | ἐπικαλέσετον | ἐπικαλέσομεν | ἐπικαλέσετε | ἐπικαλέσουσῐ(ν) |
| optative | ἐπικαλέσοιμῐ | ἐπικαλέσοις | ἐπικαλέσοι | ἐπικαλέσοιτον | ἐπικαλεσοίτην | ἐπικαλέσοιμεν | ἐπικαλέσοιτε | ἐπικαλέσοιεν | |
| middle | indicative | ἐπικαλέσομαι | ἐπικαλέσει/ ἐπικαλέσῃ |
ἐπικαλέσεται | ἐπικαλέσεσθον | ἐπικαλέσεσθον | ἐπικαλεσόμεθᾰ | ἐπικαλέσεσθε | ἐπικαλέσονται |
| optative | ἐπικαλεσοίμην | ἐπικαλέσοιο | ἐπικαλέσοιτο | ἐπικαλέσοισθον | ἐπικαλεσοίσθην | ἐπικαλεσοίμεθᾰ | ἐπικαλέσοισθε | ἐπικαλέσοιντο | |
| active | middle | ||||||||
| infinitive | ἐπικαλέσειν | ἐπικαλέσεσθαι | |||||||
| participle | ἐπικαλέσων , ἐπικαλέσουσᾰ , ἐπικάλεσον | ἐπικαλεσόμενος , ἐπικαλεσομένη , ἐπικαλεσόμενον | |||||||
References
- ἐπικαλέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἐπικαλέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἐπικαλέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G1941”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979