Definify.com
Definition 2024
ὄρνυμι
ὄρνυμι
Ancient Greek
Alternative forms
- ὀρνύω (ornúō)
- (4th AD Koine) IPA(key): /órnymi/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /órnymi/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /óɾnimi/
Verb
ὄρνυμι • (órnumi)
- I set upon, let loose upon, move on
- I awaken, arouse
- I raise, excite
- I stir up, encourage, exhort, cheer on
Inflection
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὄρνῡμῐ | ὄρνῡς | ὄρνῡσῐ(ν) | ὄρνῠτον | ὄρνῠτον | ὄρνῠμεν | ὄρνῠτε | ὀρνύᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | ὀρνύω | ὀρνύῃς | ὀρνύῃ | ὀρνύητον | ὀρνύητον | ὀρνύωμεν | ὀρνύητε | ὀρνύωσῐ(ν) | |
| optative | ὀρνύοιμῐ | ὀρνύοις | ὀρνύοι | ὀρνύοιτον | ὀρνῠοίτην | ὀρνύοιμεν | ὀρνύοιτε | ὀρνύοιεν | |
| imperative | ὄρνῡ | ὀρνύτω | ὄρνῠτον | ὀρνύτων | ὄρνῠτε | ὀρνύντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ὄρνῠμαι | ὄρνῠσαι | ὄρνῠται | ὄρνῠσθον | ὄρνῠσθον | ὀρνύμεθα | ὄρνῠσθε | ὄρνῠνται |
| subjunctive | ὀρνύωμαι | ὀρνύῃ | ὀρνύηται | ὀρνύησθον | ὀρνύησθον | ὀρνῠώμεθᾰ | ὀρνύησθε | ὀρνύωνται | |
| optative | ὀρνῠοίμην | ὀρνύοιο | ὀρνύοιτο | ὀρνύοισθον | ὀρνῠοίσθην | ὀρνῠοίμεθᾰ | ὀρνύοισθε | ὀρνύοιντο | |
| imperative | ὄρνῠσο | ὀρνύσθω | ὄρνῠσθον | ὀρνύσθων | ὄρνῠσθε | ὀρνύσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ὀρνύναι | ὄρνῠσθαι | |||||||
| participle | ὀρνύς , ὀρνῦσᾰ , ὀρνύν | ὀρνύμενος , ὀρνῠμένη , ὀρνύμενον | |||||||
Imperfect: ὤρνῡν, ὠρνύμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὤρνῡν | ὤρνῡς | ὤρνῡ | ὤρνῠτον | ὠρνύτην | ὤρνῠμεν | ὤρνῠτε | ὤρνῠσᾰν |
| middle/ passive |
ὠρνύμην | ὤρνῠσο | ὤρνῠτο | ὤρνῠσθον | ὠρνύσθην | ὠρνύμεθᾰ | ὤρνῠσθε | ὤρνῠντο | |
Future: ὄρσω, ὄρσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὄρσω | ὄρσεις | ὄρσει | ὄρσετον | ὄρσετον | ὄρσομεν | ὄρσετε | ὄρσουσῐ(ν) |
| optative | ὄρσοιμῐ | ὄρσοις | ὄρσοι | ὄρσοιτον | ὀρσοίτην | ὄρσοιμεν | ὄρσοιτε | ὄρσοιεν | |
| middle | indicative | ὄρσομαι | ὄρσει/ ὄρσῃ |
ὄρσεται | ὄρσεσθον | ὄρσεσθον | ὀρσόμεθᾰ | ὄρσεσθε | ὄρσονται |
| optative | ὀρσοίμην | ὄρσοιο | ὄρσοιτο | ὄρσοισθον | ὀρσοίσθην | ὀρσοίμεθᾰ | ὄρσοισθε | ὄρσοιντο | |
| active | middle | ||||||||
| infinitive | ὄρσειν | ὄρσεσθαι | |||||||
| participle | ὄρσων , ὄρσουσᾰ , ὄρσον | ὀρσόμενος , ὀρσομένη , ὀρσόμενον | |||||||
Aorist: ὦρσα, ὠρσάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὦρσα | ὦρσας | ὦρσε | ὤρσατον | ὠρσάτην | ὤρσαμεν | ὤρσατε | ὦρσαν |
| subjunctive | ὄρσω | ὄρσῃς | ὄρσῃ | ὄρσητον | ὄρσητον | ὄρσωμεν | ὄρσητε | ὄρσωσῐ(ν) | |
| optative | ὄρσαιμῐ | ὄρσαις/ ὄρσειας |
ὄρσαι/ ὄρσειε |
ὄρσαιτον | ὀρσαίτην | ὄρσαιμεν | ὄρσαιτε | ὄρσαιεν/ ὄρσειαν |
|
| imperative | ὄρσον | ὀρσάτω | ὄρσατον | ὀρσάτων | ὄρσατε | ὀρσάντων | |||
| middle | indicative | ὠρσάμην | ὤρσω | ὤρσατο | ὤρσασθον | ὠρσάσθην | ὠρσάμεθα | ὤρσασθε | ὤρσαντο |
| subjunctive | ὄρσωμαι | ὄρσῃ | ὄρσηται | ὄρσησθον | ὄρσησθον | ὀρσώμεθα | ὄρσησθε | ὄρσωνται | |
| optative | ὀρσαίμην | ὄρσαιο | ὄρσαιτο | ὄρσαισθον | ὀρσαίσθην | ὀρσαίμεθα | ὄρσαισθε | ὄρσαιντο | |
| imperative | ὄρσαι | ὀρσάσθω | ὄρσασθον | ὀρσάσθων | ὄρσασθε | ὀρσάσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | ὄρσαι | ὄρσασθαι | |||||||
| participle | m | ὄρσᾱς | ὀρσάμενος | ||||||
| f | ὄρσᾱσα | ὀρσαμένη | |||||||
| n | ὄρσαν | ὀρσάμενον | |||||||
Perfect: ὄρωρα, ὀρώρεμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὄρωρα | ὄρωρας | ὄρωρε | ὀρώρατον | ὀρώρατον | ὀρώραμεν | ὀρώρατε | ὀρώρᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | ὀρωρὼς ὦ/ ὀρώρω |
ὀρωρὼς ᾖς/ ὀρώρῃς |
ὀρωρὼς ᾖ/ ὀρώρῃ |
ὀρωρότε ἦτον/ ὀρώρητον |
ὀρωρότε ἦτον/ ὀρώρητον |
ὀρωρότες ὦμεν/ ὀρώρωμεν |
ὀρωρότες ἦτε/ ὀρώρητε |
ὀρωρότες ὦσῐ(ν)/ ὀρώρωσῐ(ν) |
|
| optative | ὀρωρὼς εἴην/ ὀρώροιμῐ/ ὀρωροίην |
ὀρωρὼς εἴης/ ὀρώροις/ ὀρωροίης |
ὀρωρὼς εἴη/ ὀρώροι/ ὀρωροίη |
ὀρωρότε εἴητον/ ὀρωρότε εἶτον/ ὀρώροιτον |
ὀρωρὀτε εἰήτην/ ὀρωρότε εἴτην/ ὀρωροίτην |
ὀρωρότες εἴημεν/ ὀρωρότες εἶμεν/ ὀρώροιμεν |
ὀρωρότες εἴητε/ ὀρωρότες εἶτε/ ὀρώροιτε |
ὀρωρότες εἴησαν/ ὀρωρότε εἶεν/ ὀρώροιεν |
|
| imperative | ὀρωρὼς ἴσθῐ | ὀρωρὼς ἔστω | ὀρωρότε ἔστον | ὀρωρότε ἔστων | ὀρωρότες ἔστε | ὀρωρότες ὄντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ὀρώρεμαι | ὀρώρεσαι | ὀρώρεται | ὀρώρεσθον | ὀρώρεσθον | ὀρωρέμεθα | ὀρώρεσθε | ὀρώρενται |
| subjunctive | ὀρωρεμένος ὦ | ὀρωρεμένος ᾖς | ὀρωρεμένος ᾖ | ὀρωρεμένω ἦτον | ὀρωρεμένω ἦτον | ὀρωρεμένοι ὦμεν | ὀρωρεμένοι ἦτε | ὀρωρεμένοι ὦσῐ | |
| optative | ὀρωρεμένος εἴην | ὀρωρεμένος εἴης | ὀρωρεμένος εἴη | ὀρωρεμένοι εἴητον/ ὀρωρεμένοι εἶτον |
ὀρωρεμένω εἰήτην/ ὀρωρεμένω εἴτην |
ὀρωρεμένοι εἴημεν/ ὀρωρεμένοι εἶμεν |
ὀρωρεμένοι εἴητε/ ὀρωρεμένοι εἶτε |
ὀρωρεμένοι εἴησαν/ ὀρωρεμένοι εἶεν |
|
| imperative | ὀρώρεσο | ὀρωρέσθω | ὀρώρεσθον | ὀρωρέσθων | ὀρώρεσθε | ὀρωρέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ὀρωρέναι | ὀρωρέσθαι | |||||||
| participle | ὀρωρώς , ὀρωρυῖα , ὀρωρός | ὀρωρεμένος , ὀρωρεμένη , ὀρωρεμένον | |||||||
Pluperfect: ὠρώρειν/ὠρώρη
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ὠρώρειν/ ὠρώρη |
ὠρώρεις/ ὠρώρης |
ὠρώρει(ν) | ὠρώρετον | ὠρωρέτην | ὠρώρεμεν | ὠρώρετε | ὠρώρεσᾰν |
| middle/ passive |
ὠρωρέμην | ὠρώρεσο | ὠρώρετο | ὠρώρεσθον | ὠρωρέσθην | ὠρωρέμεθᾰ | ὠρώρεσθε | ὠρώρεντο | |
References
- ὄρνυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ὄρνυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ὄρνυμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «ὄρνυμι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ὄρνυμι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume I, Bern, München: Francke Verlag, page 326