German
Noun
Diakon m (genitive Diakons or Diakonen, plural Diakonen or Diakone)
- (Church) deacon
Declension
Weak declension:
Declension of Diakon
| |
singular |
plural |
|
indef.
|
def.
|
noun |
def.
|
noun |
| nominative |
ein |
der |
Diakon
|
die |
Diakonen
|
| genitive |
eines |
des |
Diakonen
|
der |
Diakonen
|
| dative |
einem |
dem |
Diakonen
|
den |
Diakonen
|
| accusative |
einen |
den |
Diakonen
|
die |
Diakonen
|
Strong declension:
Declension of Diakon
| |
singular |
plural |
|
indef.
|
def.
|
noun |
def.
|
noun |
| nominative |
ein |
der |
Diakon
|
die |
Diakone
|
| genitive |
eines |
des |
Diakons
|
der |
Diakone
|
| dative |
einem |
dem |
Diakon
|
den |
Diakonen
|
| accusative |
einen |
den |
Diakon
|
die |
Diakone
|
Derived terms