German
Noun
Diakon m (genitive Diakons or Diakonen, plural Diakonen or Diakone)
-  (Church) deacon
 
Declension
Weak declension:
Declension of Diakon
|   | 
 singular | 
 plural | 
 | 
 indef.
 | 
 def.
 | 
 noun | 
 def.
 | 
 noun | 
|  nominative | 
 ein | 
 der | 
 Diakon
 | 
 die | 
 Diakonen
 | 
|  genitive | 
 eines | 
 des | 
 Diakonen
 | 
 der | 
 Diakonen
 | 
|  dative | 
 einem | 
 dem | 
 Diakonen
 | 
 den | 
 Diakonen
 | 
|  accusative | 
 einen | 
 den | 
 Diakonen
 | 
 die | 
 Diakonen
 | 
 
 
Strong declension:
Declension of Diakon
|   | 
 singular | 
 plural | 
 | 
 indef.
 | 
 def.
 | 
 noun | 
 def.
 | 
 noun | 
|  nominative | 
 ein | 
 der | 
 Diakon
 | 
 die | 
 Diakone
 | 
|  genitive | 
 eines | 
 des | 
 Diakons
 | 
 der | 
 Diakone
 | 
|  dative | 
 einem | 
 dem | 
 Diakon
 | 
 den | 
 Diakonen
 | 
|  accusative | 
 einen | 
 den | 
 Diakon
 | 
 die | 
 Diakone
 | 
 
 
Derived terms