Definify.com
Definition 2024
aanvangen
aanvangen
Dutch
Verb
aanvangen
Inflection
| Inflection of aanvangen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanvangen | |||
| past singular | ving aan | |||
| past participle | aangevangen | |||
| infinitive | aanvangen | |||
| gerund | aanvangen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vang aan | ving aan | aanvang | aanving |
| 2nd person sing. (jij) | vangt aan | ving aan | aanvangt | aanving |
| 2nd person sing. (u) | vangt aan | ving aan | aanvangt | aanving |
| 2nd person sing. (gij) | vangt aan | vingt aan | aanvangt | aanvingt |
| 3rd person singular | vangt aan | ving aan | aanvangt | aanving |
| plural | vangen aan | vingen aan | aanvangen | aanvingen |
| subjunctive sing.1 | vange aan | vinge aan | aanvange | aanvinge |
| subjunctive plur.1 | vangen aan | vingen aan | aanvangen | aanvingen |
| imperative sing. | vang aan | |||
| imperative plur.1 | vangt aan | |||
| participles | aanvangend | aangevangen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
aanvangen
- plural of aanvang