Definify.com
Definition 2025
vangen
vangen
Dutch
Verb
vangen
- (transitive) to catch
Inflection
| Inflection of vangen (strong class 7) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vangen | |||
| past singular | ving | |||
| past participle | gevangen | |||
| infinitive | vangen | |||
| gerund | vangen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vang | ving | ||
| 2nd person sing. (jij) | vangt | ving | ||
| 2nd person sing. (u) | vangt | ving | ||
| 2nd person sing. (gij) | vangt | vingt | ||
| 3rd person singular | vangt | ving | ||
| plural | vangen | vingen | ||
| subjunctive sing.1 | vange | vinge | ||
| subjunctive plur.1 | vangen | vingen | ||
| imperative sing. | vang | |||
| imperative plur.1 | vangt | |||
| participles | vangend | gevangen | ||
| 1) Archaic. | ||||