Definify.com
Definition 2025
bevallen
bevallen
Dutch
Verb
bevallen
- (transitive) to please, satisfy
 - (intransitive) to give birth
 
Inflection
| Inflection of bevallen (strong class 7, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevallen | |||
| past singular | beviel | |||
| past participle | bevallen | |||
| infinitive | bevallen | |||
| gerund | bevallen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beval | beviel | ||
| 2nd person sing. (jij) | bevalt | beviel | ||
| 2nd person sing. (u) | bevalt | beviel | ||
| 2nd person sing. (gij) | bevalt | bevielt | ||
| 3rd person singular | bevalt | beviel | ||
| plural | bevallen | bevielen | ||
| subjunctive sing.1 | bevalle | beviele | ||
| subjunctive plur.1 | bevallen | bevielen | ||
| imperative sing. | beval | |||
| imperative plur.1 | bevalt | |||
| participles | bevallend | bevallen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Etymology 2
Non-lemma forms.
Participle
bevallen
Inflection
| Inflection of bevallen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bevallen | |||
| inflected | bevallen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | bevallen | |||
| indefinite | m./f. sing. | bevallen | ||
| n. sing. | bevallen | |||
| plural | bevallen | |||
| definite | bevallen | |||
| partitive | bevallens | |||