Definify.com
Definition 2025
bevelen
bevelen
Dutch
Verb
bevelen
Inflection
| Inflection of bevelen (strong class 4, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevelen | |||
| past singular | beval | |||
| past participle | bevolen | |||
| infinitive | bevelen | |||
| gerund | bevelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beveel | beval | ||
| 2nd person sing. (jij) | beveelt | beval | ||
| 2nd person sing. (u) | beveelt | beval | ||
| 2nd person sing. (gij) | beveelt | bevaalt | ||
| 3rd person singular | beveelt | beval | ||
| plural | bevelen | bevalen | ||
| subjunctive sing.1 | bevele | bevale | ||
| subjunctive plur.1 | bevelen | bevalen | ||
| imperative sing. | beveel | |||
| imperative plur.1 | beveelt | |||
| participles | bevelend | bevolen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
bevelen
- Plural form of bevel
Anagrams
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *bifelan, from Proto-Germanic *bi- + *felhaną.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈveːlən/
Verb
bevēlen
- to recommend, to advise
- to entrust with (knowledge)
- to entrust (into someone's care)
- to order, to command
Conjugation
Conjugation of bevelen (strong class 4)
| infinitive | bevelen | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | bevele | beval |
| 2nd person singular | beveles | bevals |
| 3rd person singular | bevelet | beval |
| 1st person plural | bevelen | bevalen |
| 2nd person plural | bevelet | bevalet |
| 3rd person plural | bevelen | bevalen |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | bevele | bevale |
| 2nd person singular | beveles | bevales |
| 3rd person singular | bevele | bevale |
| 1st person plural | bevelen | bevalen |
| 2nd person plural | bevelet | bevalet |
| 3rd person plural | bevelen | bevalen |
| imperative | present | |
| singular | bevele | |
| plural | bevelet | |
| participle | present | past |
| bevelende | bevolen | |
Descendants
- Dutch: bevelen