Definify.com
Definition 2025
bovenhalen
bovenhalen
Dutch
Verb
bovenhalen
- (transitive) to unearth, to haul up
Inflection
| Inflection of bovenhalen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bovenhalen | |||
| past singular | haalde boven | |||
| past participle | bovengehaald | |||
| infinitive | bovenhalen | |||
| gerund | bovenhalen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | haal boven | haalde boven | bovenhaal | bovenhaalde |
| 2nd person sing. (jij) | haalt boven | haalde boven | bovenhaalt | bovenhaalde |
| 2nd person sing. (u) | haalt boven | haalde boven | bovenhaalt | bovenhaalde |
| 2nd person sing. (gij) | haalt boven | haalde boven | bovenhaalt | bovenhaalde |
| 3rd person singular | haalt boven | haalde boven | bovenhaalt | bovenhaalde |
| plural | halen boven | haalden boven | bovenhalen | bovenhaalden |
| subjunctive sing.1 | hale boven | haalde boven | bovenhale | bovenhaalde |
| subjunctive plur.1 | halen boven | haalden boven | bovenhalen | bovenhaalden |
| imperative sing. | haal boven | |||
| imperative plur.1 | haalt boven | |||
| participles | bovenhalend | bovengehaald | ||
| 1) Archaic. | ||||