Definify.com

Definition 2024


contineo

contineo

Latin

Verb

contineō (present infinitive continēre, perfect active continuī, supine contentum); second conjugation

  1. I hold or keep together/close, surround, contain; connect.
  2. (of places) I enclose, bound, limit; comprise.
  3. I detain, restrain, repress, enclose.
  4. I check, curb, stop, tame, subdue.
  5. I comprise, involve, contain.

Inflection

   Conjugation of contineo (second conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present contineō continēs continet continēmus continētis continent
imperfect continēbam continēbās continēbat continēbāmus continēbātis continēbant
future continēbō continēbis continēbit continēbimus continēbitis continēbunt
perfect continuī continuistī continuit continuimus continuistis continuērunt, continuēre
pluperfect continueram continuerās continuerat continuerāmus continuerātis continuerant
future perfect continuerō continueris continuerit continuerimus continueritis continuerint
passive present contineor continēris, continēre continētur continēmur continēminī continentur
imperfect continēbar continēbāris, continēbāre continēbātur continēbāmur continēbāminī continēbantur
future continēbor continēberis, continēbere continēbitur continēbimur continēbiminī continēbuntur
perfect contentus + present active indicative of sum
pluperfect contentus + imperfect active indicative of sum
future perfect contentus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present contineam contineās contineat contineāmus contineātis contineant
imperfect continērem continērēs continēret continērēmus continērētis continērent
perfect continuerim continuerīs continuerit continuerīmus continuerītis continuerint
pluperfect continuissem continuissēs continuisset continuissēmus continuissētis continuissent
passive present continear contineāris, contineāre contineātur contineāmur contineāminī contineantur
imperfect continērer continērēris, continērēre continērētur continērēmur continērēminī continērentur
perfect contentus + present active subjunctive of sum
pluperfect contentus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present continē continēte
future continētō continētō continētōte continentō
passive present continēre continēminī
future continētor continētor continentor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives continēre continuisse contentūrus esse continērī contentus esse contentum īrī
participles continēns contentūrus contentus continendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
continēre continendī continendō continendum contentum contentū

Derived terms

Related terms

Descendants

References

  • contineo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contineo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Félix Gaffiot (1934), “contineo”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • the vegetable kingdom: ea, quae a terra stirpibus continentur
    • the vegetable kingdom: ea quorum stirpes terra continentur (N. D. 2. 10. 26)
    • to be shut in on all sides by very high mountains: altissimis montibus undique contineri
    • Gaul is bounded by the Rhone.[TR1: Gallia Rhodano continetur (vid. sect. V. 4., note contineri aliqua re...)
    • four successive days: quattuor dies continui
    • to hold one's breath: animam continere
    • to be scarcely able to restrain one's laughter: risum aegre continere posse
    • to be hardly able to restrain one's tears: vix me contineo quin lacrimem
    • to depend upon a thing: contineri aliqua re
    • it is a matter of conjecture, supposition: aliquid coniectura nititur, continetur (Div. 1. 14. 24)
    • to be brought up under strict discipline: severa disciplina contineri
    • theoretical, speculative philosophy: philosophia, quae in rerum contemplatione versatur, or quae artis praeceptis continetur
    • the book contains something... (not continet aliquid): libro continetur aliquid
    • to restrain, master one's passion: iracundiam continere, cohibere, reprimere
    • to have self-control; to restrain oneself, master one's inclinations: sibi imperare or continere et coercere se ipsum
    • to overcome one's passions: coercere, cohibere, continere, domitas habere cupiditates
    • to hold the people in one's power, in check: plebem continere
    • to keep good discipline amongst one's men: milites coercere et in officio continere (B. C. 1. 67. 4)
    • to keep the troops in camp: copias castris continere
    • to keep some one in subjection: aliquem in officio continere
    • (ambiguous) to be contented: rebus suis, sorte sua contentum esse
    • (ambiguous) to be satisfied with a little: paucis, parvo contentum esse
    • (ambiguous) to be content with 12 per cent at compound interest: centesimis cum anatocismo contentum esse (Att. 5. 21. 12)