Definify.com
Definition 2024
Gül
gül
gül
Turkish
Noun
gül (definite accusative gülü, plural güller)
Declension
declension of gül
possessive forms of gül
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | gülüm | güllerim |
| definite accusative (belirtme) | gülümü | güllerimi |
| dative (yönelme) | gülüme | güllerime |
| locative (bulunma) | gülümde | güllerimde |
| ablative (çıkma) | gülümden | güllerimden |
| genitive (tamlayan) | gülümün | güllerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gülün | güllerin |
| definite accusative (belirtme) | gülünü | güllerini |
| dative (yönelme) | gülüne | güllerine |
| locative (bulunma) | gülünde | güllerinde |
| ablative (çıkma) | gülünden | güllerinden |
| genitive (tamlayan) | gülünün | güllerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gülü | gülleri |
| definite accusative (belirtme) | gülünü | güllerini |
| dative (yönelme) | gülüne | güllerine |
| locative (bulunma) | gülünde | güllerinde |
| ablative (çıkma) | gülünden | güllerinden |
| genitive (tamlayan) | gülünün | güllerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gülümüz | güllerimiz |
| definite accusative (belirtme) | gülümüzü | güllerimizi |
| dative (yönelme) | gülümüze | güllerimize |
| locative (bulunma) | gülümüzde | güllerimizde |
| ablative (çıkma) | gülümüzden | güllerimizden |
| genitive (tamlayan) | gülümüzün | güllerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gülünüz | gülleriniz |
| definite accusative (belirtme) | gülünüzü | güllerinizi |
| dative (yönelme) | gülünüze | güllerinize |
| locative (bulunma) | gülünüzde | güllerinizde |
| ablative (çıkma) | gülünüzden | güllerinizden |
| genitive (tamlayan) | gülünüzün | güllerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gülleri | gülleri |
| definite accusative (belirtme) | güllerini | güllerini |
| dative (yönelme) | güllerine | güllerine |
| locative (bulunma) | güllerinde | güllerinde |
| ablative (çıkma) | güllerinden | güllerinden |
| genitive (tamlayan) | güllerinin | güllerinin |
Etymology 2
Verb form.
Verb
gül
- Imperative form of the verb gülmek (to laugh)