Definify.com
Definition 2024
hljóta
hljóta
Icelandic
Verb
hljóta (strong verb, third-person singular past indicative hlaut, third-person plural past indicative hlutu, supine hlotið)
- (transitive, governs the accusative) to obtain, to get, to receive, to draw, to take
- Ég hlýt bílinn í aðalverðlaun.
- I get the car for first prize.
- Hún hlaut styrk til háskólanáms.
- She received a scholarship to a university.
- Ég hlýt bílinn í aðalverðlaun.
- (auxiliary, transitive, governs the accusative) to must, to have to, to be bound to syn.
- Hann hlýtur að vera kominn — hann er aldrei seinn.
- He must be here already—he's never late.
- Hann hlýtur að vera kominn — hann er aldrei seinn.
Conjugation
hljóta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hljóta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hlotið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hljótandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hlýt | við hljótum | present (nútíð) |
ég hljóti | við hljótum |
| þú hlýtur | þið hljótið | þú hljótir | þið hljótið | ||
| hann, hún, það hlýtur | þeir, þær, þau hljóta | hann, hún, það hljóti | þeir, þær, þau hljóti | ||
| past (þátíð) |
ég hlaut | við hlutum | past (þátíð) |
ég hlyti | við hlytum |
| þú hlaust | þið hlutuð | þú hlytir | þið hlytuð | ||
| hann, hún, það hlaut | þeir, þær, þau hlutu | hann, hún, það hlyti | þeir, þær, þau hlytu | ||
| imperative (boðháttur) |
hljót (þú) | hljótið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hljóttu | hljótiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hljótast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hljótast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hlotist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hljótandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hlýst | við hljótumst | present (nútíð) |
ég hljótist | við hljótumst |
| þú hlýst | þið hljótist | þú hljótist | þið hljótist | ||
| hann, hún, það hlýst | þeir, þær, þau hljótast | hann, hún, það hljótist | þeir, þær, þau hljótist | ||
| past (þátíð) |
ég hlaust | við hlutumst | past (þátíð) |
ég hlytist | við hlytumst |
| þú hlaust | þið hlutust | þú hlytist | þið hlytust | ||
| hann, hún, það hlaust | þeir, þær, þau hlutust | hann, hún, það hlytist | þeir, þær, þau hlytust | ||
| imperative (boðháttur) |
hljóst (þú) | hljótist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hljóstu | hljótisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hlotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hlotinn | hlotin | hlotið | hlotnir | hlotnar | hlotin | |
| accusative (þolfall) |
hlotinn | hlotna | hlotið | hlotna | hlotnar | hlotin | |
| dative (þágufall) |
hlotnum | hlotinni | hlotnu | hlotnum | hlotnum | hlotnum | |
| genitive (eignarfall) |
hlotins | hlotinnar | hlotins | hlotinna | hlotinna | hlotinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hlotni | hlotna | hlotna | hlotnu | hlotnu | hlotnu | |
| accusative (þolfall) |
hlotna | hlotnu | hlotna | hlotnu | hlotnu | hlotnu | |
| dative (þágufall) |
hlotna | hlotnu | hlotna | hlotnu | hlotnu | hlotnu | |
| genitive (eignarfall) |
hlotna | hlotnu | hlotna | hlotnu | hlotnu | hlotnu | |
Derived terms
- hljóta slæma útreið (to get a bashing, to get clobbered)
- hljótast (reflexive)
- hljótast af einhverju (to be caused by something)
Related terms
See also
- koma í hlut
Synonyms
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *hleutaną, whence also Old English hlēotan, Old Saxon hliotan, Old High German hliozan.
Verb
hljóta