Definify.com
Definition 2025
ontduiken
ontduiken
Dutch
Verb
ontduiken
- to evade
Inflection
| Inflection of ontduiken (strong class 2, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontduiken | |||
| past singular | ontdook | |||
| past participle | ontdoken | |||
| infinitive | ontduiken | |||
| gerund | ontduiken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontduik | ontdook | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontduikt | ontdook | ||
| 2nd person sing. (u) | ontduikt | ontdook | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontduikt | ontdookt | ||
| 3rd person singular | ontduikt | ontdook | ||
| plural | ontduiken | ontdoken | ||
| subjunctive sing.1 | ontduike | ontdoke | ||
| subjunctive plur.1 | ontduiken | ontdoken | ||
| imperative sing. | ontduik | |||
| imperative plur.1 | ontduikt | |||
| participles | ontduikend | ontdoken | ||
| 1) Archaic. | ||||