Definify.com
Definition 2025
paenitentialis
paenitentialis
Latin
Alternative forms
- pēnitentiālis
- poenitentiālis
Adjective
paenitentiālis m, f (neuter paenitentiāle); third declension
- Of or pertaining to penitence, penitential.
- (substantive, religion) A priest appointed to hear the confessions of penitents, a confessor.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | paenitentiālis | paenitentiāle | paenitentiālēs | paenitentiālia | |
| genitive | paenitentiālis | paenitentiālium | |||
| dative | paenitentiālī | paenitentiālibus | |||
| accusative | paenitentiālem | paenitentiāle | paenitentiālēs | paenitentiālia | |
| ablative | paenitentiālī | paenitentiālibus | |||
| vocative | paenitentiālis | paenitentiāle | paenitentiālēs | paenitentiālia | |
Related terms
Descendants
- Catalan: penitencial
- English: penitential
- French: pénitentiel
- Spanish: penitencial
References
- paenitentialis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “paenitentialis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.