Definify.com
Definition 2024
plaatsvinden
plaatsvinden
See also: plaats vinden
Dutch
Verb
plaatsvinden
- to take place, occur
- De officiële opening van de Rijksuniversiteit Groningen vond plaats op 23 augustus 1614. — The official opening of the University of Groningen took place on August 23, 1614.
Inflection
| Inflection of plaatsvinden (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | plaatsvinden | |||
| past singular | vond plaats | |||
| past participle | plaatsgevonden | |||
| infinitive | plaatsvinden | |||
| gerund | plaatsvinden n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vind plaats | vond plaats | plaatsvind | plaatsvond |
| 2nd person sing. (jij) | vindt plaats | vond plaats | plaatsvindt | plaatsvond |
| 2nd person sing. (u) | vindt plaats | vond plaats | plaatsvindt | plaatsvond |
| 2nd person sing. (gij) | vindt plaats | vondt plaats | plaatsvindt | plaatsvondt |
| 3rd person singular | vindt plaats | vond plaats | plaatsvindt | plaatsvond |
| plural | vinden plaats | vonden plaats | plaatsvinden | plaatsvonden |
| subjunctive sing.1 | vinde plaats | vonde plaats | plaatsvinde | plaatsvonde |
| subjunctive plur.1 | vinden plaats | vonden plaats | plaatsvinden | plaatsvonden |
| imperative sing. | vind plaats | |||
| imperative plur.1 | vindt plaats | |||
| participles | plaatsvindend | plaatsgevonden | ||
| 1) Archaic. | ||||