Definify.com
Definition 2025
Rita
Rita
English
Proper noun
Rita
- A female given name.
- 1993 Diane Telgen, Jim Kamp (editors), Notable Hispanic American Women, VNR AG, ISBN 0810375788, page 194:
- Born Margarita Carmen Cansino to Eduardo and Volga Haworth Cansino on October 17, 1918, in New York City, Rita Hayworth was no stranger to show business.
- 1993 Diane Telgen, Jim Kamp (editors), Notable Hispanic American Women, VNR AG, ISBN 0810375788, page 194:
Anagrams
Faroese
Proper noun
Rita f
- A female given name
Usage notes
Matronymics
- son of Rita: Rituson
- daughter of Rita: Ritudóttir
Declension
| Singular | |
| Indefinite | |
| Nominative | Rita |
| Accusative | Ritu |
| Dative | Ritu |
| Genitive | Ritu |
German
Etymology
From Italian Rita at the end of the 19th century.
Proper noun
Rita
- A female given name.
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈritɒ]
- Hyphenation: Ri‧ta
Proper noun
Rita
- A female given name.
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | Rita | Riták |
| accusative | Ritát | Ritákat |
| dative | Ritának | Ritáknak |
| instrumental | Ritával | Ritákkal |
| causal-final | Ritáért | Ritákért |
| translative | Ritává | Ritákká |
| terminative | Ritáig | Ritákig |
| essive-formal | Ritaként | Ritákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | Ritában | Ritákban |
| superessive | Ritán | Ritákon |
| adessive | Ritánál | Ritáknál |
| illative | Ritába | Ritákba |
| sublative | Ritára | Ritákra |
| allative | Ritához | Ritákhoz |
| elative | Ritából | Ritákból |
| delative | Ritáról | Ritákról |
| ablative | Ritától | Ritáktól |
| Possessive forms of Rita | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | Ritám | Ritáim |
| 2nd person sing. | Ritád | Ritáid |
| 3rd person sing. | Ritája | Ritái |
| 1st person plural | Ritánk | Ritáink |
| 2nd person plural | Ritátok | Ritáitok |
| 3rd person plural | Ritájuk | Ritáik |
Latvian
Etymology
First recorded as a given name of Latvians in 1896. Short form of Margarita.
Proper noun
Rita f
- A female given name.
References
- Klāvs Siliņš: Latviešu personvārdu vārdnīca. Riga "Zinātne" 1990, ISBN 5-7966-0278-0
- Population Register of Latvia: Rita was the only given name of 7674 persons in Latvia on May 21st 2010.
Norwegian
Etymology
From Italian Rita at the end of the 19th century.
Proper noun
Rita
- A female given name.
Usage notes
- Popular in Norway in 1950 - 1975.
Swedish
Etymology
From Italian Rita, later also used as a short form of Marita and Carita. First recorded as a name of Swedes in 1880.
Proper noun
Rita
- A female given name.
rita
rita
Faroese

Noun
rita f (genitive singular ritu, plural ritur)
Declension
| Declension of rita | ||||
|---|---|---|---|---|
| f1 | singular | plural | ||
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | rita | ritan | ritur | riturnar |
| accusative | ritu | rituna | ritur | riturnar |
| dative | ritu | rituni | ritum | ritunum |
| genitive | ritu | ritunnar | rita | ritanna |
Synonyms
Etymology 2
From Old Norse ríta, rita, from Proto-Germanic *wrītaną (“to carve, write”), from Proto-Indo-European *wrey- (“to rip, tear”).
Verb
rita (third person singular past indicative ritaði, third person plural past indicative ritað, supine ritað)
Conjugation
| v-30 | ||||
| infinitive | rita | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | ritandi | |||
| past participle a6 | ritaður | |||
| supine | ritað | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | riti | ritar | ritar | rita |
| past | ritaði | ritaði | ritaði | ritaðu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | rita! | — | ritið! |
Synonyms
Finnish
Noun
rita
- (hunting) A type of trap.
Declension
| Inflection of rita (Kotus type 9/kala, t-d gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | rita | ridat | |
| genitive | ridan | ritojen | |
| partitive | ritaa | ritoja | |
| illative | ritaan | ritoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | rita | ridat | |
| accusative | nom. | rita | ridat |
| gen. | ridan | ||
| genitive | ridan | ritojen ritainrare |
|
| partitive | ritaa | ritoja | |
| inessive | ridassa | ridoissa | |
| elative | ridasta | ridoista | |
| illative | ritaan | ritoihin | |
| adessive | ridalla | ridoilla | |
| ablative | ridalta | ridoilta | |
| allative | ridalle | ridoille | |
| essive | ritana | ritoina | |
| translative | ridaksi | ridoiksi | |
| instructive | — | ridoin | |
| abessive | ridatta | ridoitta | |
| comitative | — | ritoineen | |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɪːta/
- Rhymes: -ɪːta
Etymology 1
Noun
rita f (genitive singular ritu, nominative plural ritur)
- black-legged kittiwake, kittiwake (Rissa tridactyla)
Declension
Etymology 2
From Old Norse ríta, rita, from Proto-Germanic *wrītaną (“to carve, write”), from Proto-Indo-European *wrey- (“to rip, tear”).
Verb
rita (weak verb, third-person singular past indicative ritaði, supine ritað)
Conjugation
| infinitive (nafnháttur) |
að rita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ritað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ritandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég rita | við ritum | present (nútíð) |
ég riti | við ritum |
| þú ritar | þið ritið | þú ritir | þið ritið | ||
| hann, hún, það ritar | þeir, þær, þau rita | hann, hún, það riti | þeir, þær, þau riti | ||
| past (þátíð) |
ég ritaði | við rituðum | past (þátíð) |
ég ritaði | við rituðum |
| þú ritaðir | þið rituðuð | þú ritaðir | þið rituðuð | ||
| hann, hún, það ritaði | þeir, þær, þau rituðu | hann, hún, það ritaði | þeir, þær, þau rituðu | ||
| imperative (boðháttur) |
rita (þú) | ritið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ritaðu | ritiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að ritast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ritast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ritandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég ritast | við ritumst | present (nútíð) |
ég ritist | við ritumst |
| þú ritast | þið ritist | þú ritist | þið ritist | ||
| hann, hún, það ritast | þeir, þær, þau ritast | hann, hún, það ritist | þeir, þær, þau ritist | ||
| past (þátíð) |
ég ritaðist | við rituðumst | past (þátíð) |
ég ritaðist | við rituðumst |
| þú ritaðist | þið rituðust | þú ritaðist | þið rituðust | ||
| hann, hún, það ritaðist | þeir, þær, þau rituðust | hann, hún, það ritaðist | þeir, þær, þau rituðust | ||
| imperative (boðháttur) |
ritast (þú) | ritist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ritastu | ritisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
ritaður | rituð | ritað | ritaðir | ritaðar | rituð | |
| accusative (þolfall) |
ritaðan | ritaða | ritað | ritaða | ritaðar | rituð | |
| dative (þágufall) |
rituðum | ritaðri | rituðu | rituðum | rituðum | rituðum | |
| genitive (eignarfall) |
ritaðs | ritaðrar | ritaðs | ritaðra | ritaðra | ritaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
ritaði | ritaða | ritaða | rituðu | rituðu | rituðu | |
| accusative (þolfall) |
ritaða | rituðu | ritaða | rituðu | rituðu | rituðu | |
| dative (þágufall) |
ritaða | rituðu | ritaða | rituðu | rituðu | rituðu | |
| genitive (eignarfall) |
ritaða | rituðu | ritaða | rituðu | rituðu | rituðu | |
Derived terms
- rita fullum stöfum (write unabbreviated)
- rita orð fullum stöfum (write a word unabbreviated)
Related terms
Synonyms
- (to write): skrifa
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Old Norse ríta
Alternative forms
- rite (Bokmål also)
Verb
rita (present tense ritar, past tense rita, past participle rita, passive infinitive ritast, present participle ritande, imperative rita/rit)
References
- “rita” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
Etymology
From Old Norse ríta, rita, from Proto-Germanic *wrītaną (“to carve, write”), from Proto-Indo-European *wrey- (“to rip, tear”).
Pronunciation
Verb
rita (present ritar, preterite ritade, supine ritat, imperative rita)
- to draw (a picture)