Sean

,

Noun.

A seine. See

Seine

.

[Prov. Eng.]

Sean

SEAN

,

Noun.

a met. [See Seine.]

séan

See also: sean, Sean, Seán, -sean, sean-, and Appendix:Variations of "sean"

Irish

Alternative forms

seun (obsolete)

Noun

séan m ‎(genitive singular séin, nominative plural séana)

sign, omen
good luck, prosperity, happiness

Sonas agus séan ort.
May you be happy and prosperous.

Ár lá séin.
Our lucky day.
(mathematics) index

Declension

Declension of séan

First declension

Bare forms:

Case	Singular	Plural
Nominative	séan	séana
Vocative	a shéin	a shéana
Genitive	séin	séan
Dative	séan	séana

Forms with the definite article:

Case	Singular	Plural
Nominative	an séan	na séana
Genitive	an tséin	na séan
Dative	leis an séan don séan	leis na séana

Derived terms

séanach ‎(“happy, prosperous”)

Verb

séan ‎(present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

(transitive) to mark with a sign, to bless

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair^†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid^†	a shéanann; a shéanas / a séanann; a séanas	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn	shéantá	shéanadh sé, sí	shéanaimis; shéanadh muid	shéanadh sibh	shéanaidís; shéanadh siad	a shéanadh / ar shéanadh*	shéantaí
	future	séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair^†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid^†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh; a séanfas	séanfar
conditional		shéanfainn	shéanfá	shéanfadh sé, sí	shéanfaimis; shéanfadh muid	shéanfadh sibh	shéanfaidís; shéanfadh siad	a shéanfadh / ar shéanfadh*	shéanfaí
subjunctive	present	go séana mé; go séanad^†	go séana tú; go séanair^†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid^†	—	go séantar
subjunctive	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh^†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* Indirect relative
† Dialect form

Etymology 2

From Old Irish sénaid.

Verb

séan ‎(present analytic séanann, future analytic séanfaidh, verbal noun séanadh, past participle séanta)

(transitive and intransitive) to deny:
1. to declare untrue
2. to disavow, repudiate
3. (with preposition ar) to refuse

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	séanaim	séanann tú; séanair^†	séanann sé, sí	séanaimid	séanann sibh	séanann siad; séanaid^†	a shéanann; a shéanas / a séanann; a séanas	séantar
	past	shéan mé; shéanas	shéan tú; shéanais	shéan sé, sí	shéanamar; shéan muid	shéan sibh; shéanabhair	shéan siad; shéanadar	a shéan / ar shéan*	séanadh
	past habitual	shéanainn	shéantá	shéanadh sé, sí	shéanaimis; shéanadh muid	shéanadh sibh	shéanaidís; shéanadh siad	a shéanadh / ar shéanadh*	shéantaí
	future	séanfaidh mé; séanfad	séanfaidh tú; séanfair^†	séanfaidh sé, sí	séanfaimid; séanfaidh muid	séanfaidh sibh	séanfaidh siad; séanfaid^†	a shéanfaidh; a shéanfas / a séanfaidh; a séanfas	séanfar
conditional		shéanfainn	shéanfá	shéanfadh sé, sí	shéanfaimis; shéanfadh muid	shéanfadh sibh	shéanfaidís; shéanfadh siad	a shéanfadh / ar shéanfadh*	shéanfaí
subjunctive	present	go séana mé; go séanad^†	go séana tú; go séanair^†	go séana sé, sí	go séanaimid; go séana muid	go séana sibh	go séana siad; go séanaid^†	—	go séantar
subjunctive	past	dá séanainn	dá séantá	dá séanadh sé, sí	dá séanaimis; dá séanadh muid	dá séanadh sibh	dá séanaidís; dá séanadh siad	—	dá séantaí
imperative		séanaim	séan	séanadh sé, sí	séanaimis	séanaigí; séanaidh^†	séanaidís	—	séantar
verbal noun		séanadh
past participle		séanta

* Indirect relative
† Dialect form

References

“séan” in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, Irish Texts Society, 1927, by Patrick S. Dinneen.
"séan" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.

Definify.com

Webster 1913 Edition

Sean

Sean

Webster 1828 Edition

Sean

SEAN

Definition 2024

séan

séan

Irish

Alternative forms

Noun

Declension

Derived terms

Verb

Conjugation

Etymology 2

Verb

Conjugation

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results