Definify.com
Definition 2025
solitus
solitus
Latin
Participle
solitus m (feminine solita, neuter solitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | solitus | solita | solitum | solitī | solitae | solita | |
| genitive | solitī | solitae | solitī | solitōrum | solitārum | solitōrum | |
| dative | solitō | solitō | solitīs | ||||
| accusative | solitum | solitam | solitum | solitōs | solitās | solita | |
| ablative | solitō | solitā | solitō | solitīs | |||
| vocative | solite | solita | solitum | solitī | solitae | solita | |
References
- solitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- solitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- SOLITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “solitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.