Low German

Noun

Zegen f pl

1. plural of Zeeg

Dutch

Noun

zegen m ‎(plural zegens, diminutive zegentje n)

1. A blessing, benediction
2. (figuratively) A boon, anything beneficial.

Synonyms

• zegening

Derived terms

• bezegenen

Verb

zegen

1. first-person singular present indicative of zegenen
2. imperative of zegenen

Etymology 2

Verb

zegen

1. plural past indicative and subjunctive of zijgen

Etymology 3

From Middle Dutch segene, seine, from Middle Dutch segina, from Latin sagēna, from Ancient Greek σαγήνη ‎(sagḗnē).

Noun

zegen f ‎(plural zegens, diminutive zegentje n)

1. A dragnet, used for :
   1. fishing
   2. catching crustaceans
   3. hunting fowl, notably partidges

Derived terms

• zegenen (verb)
• zegenaar m
• viszegen, (obsolete) vischzegen
• (by fished species) elftzegen, haringzegen, knijtenzegen, slootzegen, trekzegen , walzegen, zalmzegen
• zegendreef
• zegenkade
• zegenkleed n
• zegenlijn
• zegennet n
• zegenpaard n
• zegenschip n
• zegenstreng, (obsolete) seinestreng
• zegenvis, (obsolete) zegenvisch, seinevisch m
• zegenvisserij, (obsolete) zegenvisscherij
• zegenworp

Anagrams

• zenge