Definify.com
Definition 2024
ënnerleeën
ënnerleeën
Luxembourgish
Verb
ënnerleeën (third-person singular present leet ënner, past participle ënnergeluecht or ënnergeluet, auxiliary verb hunn)
Conjugation
| Regular, separable | ||
|---|---|---|
| infinitive | ënnerleeën | |
| participle | ënnergeluecht | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | leeën ënner | — |
| 2nd singular | lees ënner | lee ënner |
| 3rd singular | leet ënner | — |
| 1st plural | leeën ënner | — |
| 2nd plural | leet ënner | leet ënner |
| 3rd plural | leeën ënner | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||
Etymology 2
Past participle of ënnerleien (“to lose”).
Adjective
ënnerleeën (masculine ënnerleeënen, neuter ënnerleeënt, comparative méi ënnerleeën, superlative am ënnerleeënsten)
Declension
declension of ënnerleeën
| masculine | feminine | neuter | plural | |
|---|---|---|---|---|
| accusative | ënnerleeënen | ënnerleeën | ënnerleeënt | ënnerleeën |
| nominative | ënnerleeënen | ënnerleeën | ënnerleeënt | ënnerleeën |
| dative | ënnerleeënen | ënnerleeëner | ënnerleeënen | ënnerleeënen |