Definify.com
Webster 1913 Edition
orn
orn
(ôrn)
, Verb.
T.
To ornament; to adorn.
[Obs.]
Joye.
Definition 2025
Örn
örn
örn
Icelandic
Noun
örn m (genitive singular arnar, nominative plural ernir)
- an eagle
Declension
declension of örn
| m-s3 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | örn | örninn | ernir | ernirnir |
| accusative | örn | örninn | erni | ernina |
| dative | erni | erninum | örnum | örnunum |
| genitive | arnar | arnarins | arna | arnanna |
Synonyms
Derived terms
Terms derived from örn
|
|
|
Swedish
Etymology
From Old Norse ǫrn, from Proto-Germanic *arô, from Proto-Indo-European *h₃or-no- (“eagle”).
Pronunciation
- IPA(key): /œrn/
Noun
örn c
Declension
| Inflection of örn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | örn | örnen | örnar | örnarna |
| Genitive | örns | örnens | örnars | örnarnas |