Definify.com
Definition 2024
δαμάζω
δαμάζω
Ancient Greek
Alternative forms
- (4th AD Koine) IPA(key): /ðamáz̚zo/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ðamáz̚zo/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ðamázo/
Verb
δαμάζω • (damázō)
- I tame, subdue, control
- (of women) I give in marriage, violate, have sex with
- I subdue, conquer, rule over
- I kill
- I overpower, overpower
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | δαμάζω | δαμάζεις | δαμάζει | δαμάζετον | δαμάζετον | δαμάζομεν | δαμάζετε | δαμάζουσῐ(ν) |
subjunctive | δαμάζω | δαμάζῃς | δαμάζῃ | δαμάζητον | δαμάζητον | δαμάζωμεν | δαμάζητε | δαμάζωσῐ(ν) | |
optative | δαμάζοιμῐ | δαμάζοις | δαμάζοι | δαμάζοιτον | δαμαζοίτην | δαμάζοιμεν | δαμάζοιτε | δαμάζοιεν | |
imperative | δαμᾶζε | δαμαζέτω | δαμάζετον | δαμαζέτων | δαμάζετε | δαμαζόντων | |||
middle/
passive |
indicative | δαμάζομαι | δαμάζει/ δαμάζῃ |
δαμάζεται | δαμάζεσθον | δαμάζεσθον | δαμαζόμεθᾰ | δαμάζεσθε | δαμάζονται |
subjunctive | δαμάζωμαι | δαμάζῃ | δαμάζηται | δαμάζησθον | δαμάζησθον | δαμαζώμεθᾰ | δαμάζησθε | δαμάζωνται | |
optative | δαμαζοίμην | δαμάζοιο | δαμάζοιτο | δαμάζοισθον | δαμαζοίσθην | δαμαζοίμεθᾰ | δαμάζοισθε | δαμάζοιντο | |
imperative | δαμάζου | δαμαζέσθω | δαμάζεσθον | δαμαζέσθων | δαμάζεσθε | δαμαζέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | δαμάζειν | δαμάζεσθαι | |||||||
participle | δαμάζων , δαμάζουσᾰ , δαμᾶζον | δαμαζόμενος , δαμαζομένη , δαμαζόμενον |
Imperfect: ἐδάμαζον, ἐδαμαζόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐδάμαζον | ἐδάμαζες | ἐδάμαζε | ἐδαμάζετον | ἐδαμαζέτην | ἐδαμάζομεν | ἐδαμάζετε | ἐδάμαζον |
middle/ passive |
ἐδαμαζόμην | ἐδαμάζου | ἐδαμάζετο | ἐδαμάζεσθον | ἐδαμαζέσθην | ἐδαμαζόμεθᾰ | ἐδαμάζεσθε | ἐδαμάζοντο |
Future: δαμάσω, δαμάσομαι, δαμήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | δαμάσω | δαμάσεις | δαμάσει | δαμάσετον | δαμάσετον | δαμάσομεν | δαμάσετε | δαμάσουσῐ(ν) |
optative | δαμάσοιμῐ | δαμάσοις | δαμάσοι | δαμάσοιτον | δαμασοίτην | δαμάσοιμεν | δαμάσοιτε | δαμάσοιεν | |
middle | indicative | δαμάσομαι | δαμάσει/ δαμάσῃ |
δαμάσεται | δαμάσεσθον | δαμάσεσθον | δαμασόμεθᾰ | δαμάσεσθε | δαμάσονται |
optative | δαμασοίμην | δαμάσοιο | δαμάσοιτο | δαμάσοισθον | δαμασοίσθην | δαμασοίμεθᾰ | δαμάσοισθε | δαμάσοιντο | |
passive | indicative | δαμήσομαι | δαμήσει/ δαμήσῃ |
δαμήσεται | δαμήσεσθον | δαμήσεσθον | δαμησόμεθᾰ | δαμήσεσθε | δαμήσονται |
optative | δαμησοίμην | δαμήσοιο | δαμήσοιτο | δαμήσοισθον | δαμησοίσθην | δαμησοίμεθᾰ | δαμήσοισθε | δαμήσοιντο | |
active | middle | passive | |||||||
infinitive | δαμάσειν | δαμάσεσθαι | δαμήσεσθαι | ||||||
participle | δαμάσων , δαμάσουσᾰ , δαμᾶσον | δαμασόμενος , δαμασομένη , δαμασόμενον | δαμησόμενος , δαμησομένη , δαμησόμενον |
Aorist: ἐδάμασα, ἐδαμασάμην, ἐδαμάσθην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐδάμασα | ἐδάμασας | ἐδάμασε | ἐδαμάσατον | ἐδαμασάτην | ἐδαμάσαμεν | ἐδαμάσατε | ἐδάμασαν |
subjunctive | δαμάσω | δαμάσῃς | δαμάσῃ | δαμάσητον | δαμάσητον | δαμάσωμεν | δαμάσητε | δαμάσωσῐ(ν) | |
optative | δαμάσαιμῐ | δαμάσαις/ δαμάσειας |
δαμάσαι/ δαμάσειε |
δαμάσαιτον | δαμασαίτην | δαμάσαιμεν | δαμάσαιτε | δαμάσαιεν/ δαμάσειαν |
|
imperative | δάμασον | δαμασάτω | δαμάσατον | δαμασάτων | δαμάσατε | δαμασάντων | |||
middle | indicative | ἐδαμασάμην | ἐδαμάσω | ἐδαμάσατο | ἐδαμάσασθον | ἐδαμασάσθην | ἐδαμασάμεθα | ἐδαμάσασθε | ἐδαμάσαντο |
subjunctive | δαμάσωμαι | δαμάσῃ | δαμάσηται | δαμάσησθον | δαμάσησθον | δαμασώμεθα | δαμάσησθε | δαμάσωνται | |
optative | δαμασαίμην | δαμάσαιο | δαμάσαιτο | δαμάσαισθον | δαμασαίσθην | δαμασαίμεθα | δαμάσαισθε | δαμάσαιντο | |
imperative | δάμασαι | δαμασάσθω | δαμάσασθον | δαμασάσθων | δαμάσασθε | δαμασάσθων | |||
passive | indicative | ἐδαμάσθην | ἐδαμάσθης | ἐδαμάσθη | ἐδαμάσθητον | ἐδαμασθήτην | ἐδαμάσθημεν | ἐδαμάσθητε | ἐδαμάσθησαν |
subjunctive | δαμασθῶ | δαμασθῇς | δαμασθῇ | δαμασθῆτον | δαμασθῆτον | δαμασθῶμεν | δαμασθῆτε | δαμασθῶσῐ(ν) | |
optative | δαμασθείην | δαμασθείης | δαμασθείη | δαμασθεῖτον/ δαμασθείητον |
δαμασθείτην/ δαμασθειήτην |
δαμασθεῖμεν/ δαμασθείημεν |
δαμασθεῖτε/ δαμασθείητε |
δαμασθεῖεν/ δαμασθείησαν |
|
imperative | δαμάσθητι | δαμασθήτω | δαμάσθητον | δαμασθήτων | δαμάσθητε | δαμασθέντων | |||
active | middle | passive | |||||||
infinitive | δάμασαι | δαμάσασθαι | δαμασθῆναι | ||||||
participle | m | δαμάσᾱς | δαμασάμενος | δαμασθείς | |||||
f | δαμάσᾱσα | δαμασαμένη | δαμασθεῖσα | ||||||
n | δάμασαν | δαμασάμενον | δαμασθέν |
Perfect: δεδάμακα, δέδμημαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | δεδάμακα | δεδάμακας | δεδάμακε | δεδαμάκατον | δεδαμάκατον | δεδαμάκαμεν | δεδαμάκατε | δεδαμάκᾱσῐ(ν) |
subjunctive | δεδαμακὼς ὦ/ δεδαμάκω |
δεδαμακὼς ᾖς/ δεδαμάκῃς |
δεδαμακὼς ᾖ/ δεδαμάκῃ |
δεδαμακότε ἦτον/ δεδαμάκητον |
δεδαμακότε ἦτον/ δεδαμάκητον |
δεδαμακότες ὦμεν/ δεδαμάκωμεν |
δεδαμακότες ἦτε/ δεδαμάκητε |
δεδαμακότες ὦσῐ(ν)/ δεδαμάκωσῐ(ν) |
|
optative | δεδαμακὼς εἴην/ δεδαμάκοιμῐ/ δεδαμακοίην |
δεδαμακὼς εἴης/ δεδαμάκοις/ δεδαμακοίης |
δεδαμακὼς εἴη/ δεδαμάκοι/ δεδαμακοίη |
δεδαμακότε εἴητον/ δεδαμακότε εἶτον/ δεδαμάκοιτον |
δεδαμακὀτε εἰήτην/ δεδαμακότε εἴτην/ δεδαμακοίτην |
δεδαμακότες εἴημεν/ δεδαμακότες εἶμεν/ δεδαμάκοιμεν |
δεδαμακότες εἴητε/ δεδαμακότες εἶτε/ δεδαμάκοιτε |
δεδαμακότες εἴησαν/ δεδαμακότε εἶεν/ δεδαμάκοιεν |
|
imperative | δεδαμακὼς ἴσθῐ | δεδαμακὼς ἔστω | δεδαμακότε ἔστον | δεδαμακότε ἔστων | δεδαμακότες ἔστε | δεδαμακότες ὄντων | |||
middle/
passive |
indicative | δέδμημαι | δέδμησαι | δέδμηται | δέδμησθον | δέδμησθον | δεδμήμεθα | δέδμησθε | δέδμηνται |
subjunctive | δεδμημένος ὦ | δεδμημένος ᾖς | δεδμημένος ᾖ | δεδμημένω ἦτον | δεδμημένω ἦτον | δεδμημένοι ὦμεν | δεδμημένοι ἦτε | δεδμημένοι ὦσῐ | |
optative | δεδμημένος εἴην | δεδμημένος εἴης | δεδμημένος εἴη | δεδμημένοι εἴητον/ δεδμημένοι εἶτον |
δεδμημένω εἰήτην/ δεδμημένω εἴτην |
δεδμημένοι εἴημεν/ δεδμημένοι εἶμεν |
δεδμημένοι εἴητε/ δεδμημένοι εἶτε |
δεδμημένοι εἴησαν/ δεδμημένοι εἶεν |
|
imperative | δέδμησο | δεδμήσθω | δέδμησθον | δεδμήσθων | δέδμησθε | δεδμήσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | δεδαμακέναι | δεδμήσθαι | |||||||
participle | δεδαμακώς , δεδαμακυῖα , δεδαμακός | δεδμημένος , δεδμημένη , δεδμημένον |
Pluperfect: ἐδεδαμάκειν/ἐδεδαμάκη
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἐδεδαμάκειν/ ἐδεδαμάκη |
ἐδεδαμάκεις/ ἐδεδαμάκης |
ἐδεδαμάκει(ν) | ἐδεδαμάκετον | ἐδεδαμακέτην | ἐδεδαμάκεμεν | ἐδεδαμάκετε | ἐδεδαμάκεσᾰν |
middle/ passive |
ἐδεδμήμην | ἐδέδμησο | ἐδέδμητο | ἐδέδμησθον | ἐδεδμήσθην | ἐδεδμήμεθᾰ | ἐδέδμησθε | ἐδέδμηντο |
References
- δαμάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δαμάζω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δαμάζω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «δαμάζω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «δαμάζω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- «δαμάζω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- δαμάζω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G1150”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Etymology
From Ancient Greek δαμάζω (damázō).
Verb
δαμάζω • (damázo) (simple past δάμασα, passive form δαμάζομαι)
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.