Definify.com
Definition 2024
δεισιδαίμων
δεισιδαίμων
Ancient Greek
Adjective
δεισιδαίμων • (deisidaímōn)
- superstitious
- (Koine) god-fearing: pious or superstitious.
- 80-90 CE, Edwin Palmer, quoting Greek New Testament: Acts of the Apostles, Parallel New Testament Greek and English, University Press, translation of Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, published 1887, 17:22, page 581:
-
Σταθεὶς δὲ [ὁ] Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη, Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ:
- Then Paul stood in the midst of Mars' hill, and said, Ye men of Athens, I perceive that in all things ye are too superstitious. (Translation notes on page 1090 state: 'For "somewhat superstitious" read "too religious".')
-
Σταθεὶς δὲ [ὁ] Παῦλος ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη, Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ:
-
References
- δεισιδαίμων in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δεισιδαίμων in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «δεισιδαίμων» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δεισιδαίμων» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G1174”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Adjective
δεισιδαίμων • (deisidaímon) m (feminine δεισιδαίμων, neuter δεισιδαίμον)
Declension
positive forms of δεισιδαίμων
number case / gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | δεισιδαίμων | δεισιδαίμων | δεισιδαίμον | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονα |
genitive | δεισιδαίμονος | δεισιδαίμονος | δεισιδαίμονος | δεισιδαιμόνων | δεισιδαιμόνων | δεισιδαιμόνων |
accusative | δεισιδαίμονα | δεισιδαίμονα | δεισιδαίμον | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονες | δεισιδαίμονα |
Synonyms
- προληπτικός (proliptikós)