Definify.com

Definition 2024

κοιμάω

Ancient Greek

Verb

κοιμάω • ‎(koimáō)

put to sleep, lull

Inflection

Present: κοιμῶ, κοιμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμῶ	κοιμᾷς	κοιμᾷ	κοιμᾶτον	κοιμᾶτον	κοιμῶμεν	κοιμᾶτε	κοιμῶσῐ(ν)
	subjunctive	κοιμῶ	κοιμᾷς	κοιμᾷ	κοιμᾶτον	κοιμᾶτον	κοιμῶμεν	κοιμᾶτε	κοιμῶσῐ(ν)
	optative	κοιμῴην/ κοιμῷμῐ	κοιμῴης/ κοιμῷς	κοιμῴη/ κοιμῷ	κοιμῴητον/ κοιμῷτον	κοιμῳήτην/ κοιμῴτην	κοιμῴημεν/ κοιμῷμεν	κοιμῴητε/ κοιμῷτε	κοιμῴησᾰν/ κοιμῷεν
	imperative		κοίμᾱ	κοιμάτω	κοιμᾶτον	κοιμάτων		κοιμᾶτε	κοιμώντων
middle/ passive	indicative	κοιμῶμαι	κοιμᾷ	κοιμᾶται	κοιμᾶσθον	κοιμᾶσθον	κοιμώμεθᾰ	κοιμᾶσθε	κοιμῶνται
	subjunctive	κοιμῶμαι	κοιμᾷ	κοιμᾶται	κοιμᾶσθον	κοιμᾶσθον	κοιμώμεθᾰ	κοιμᾶσθε	κοιμῶνται
	optative	κοιμῴμην	κοιμῷο	κοιμῷτο	κοιμῷσθον	κοιμῴσθην	κοιμῴμεθᾰ	κοιμῷσθε	κοιμῷντο
	imperative		κοιμῶ	κοιμάσθω	κοιμᾶσθον	κοιμάσθων		κοιμᾶσθε	κοιμάσθων
		active				middle/passive
infinitive		κοιμᾶν				κοιμᾶσθαι
participle		κοιμῶν , κοιμῶσᾰ , κοιμῶν				κοιμώμενος , κοιμωμένη , κοιμώμενον

Present: κοιμάω, κοιμάομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμάω	κοιμάεις	κοιμάει	κοιμάετον	κοιμάετον	κοιμάομεν	κοιμάετε	κοιμάουσῐ(ν)
	subjunctive	κοιμάω	κοιμάῃς	κοιμάῃ	κοιμάητον	κοιμάητον	κοιμάωμεν	κοιμάητε	κοιμάωσῐ(ν)
	optative	κοιμάοιμῐ	κοιμάοις	κοιμάοι	κοιμάοιτον	κοιμᾰοίτην	κοιμάοιμεν	κοιμάοιτε	κοιμάοιεν
	imperative		κοίμᾰε	κοιμᾰέτω	κοιμάετον	κοιμᾰέτων		κοιμάετε	κοιμᾰόντων
middle/ passive	indicative	κοιμάομαι	κοιμάει/ κοιμάῃ	κοιμάεται	κοιμάεσθον	κοιμάεσθον	κοιμᾰόμεθᾰ	κοιμάεσθε	κοιμάονται
	subjunctive	κοιμάωμαι	κοιμάῃ	κοιμάηται	κοιμάησθον	κοιμάησθον	κοιμᾰώμεθᾰ	κοιμάησθε	κοιμάωνται
	optative	κοιμᾰοίμην	κοιμάοιο	κοιμάοιτο	κοιμάοισθον	κοιμᾰοίσθην	κοιμᾰοίμεθᾰ	κοιμάοισθε	κοιμάοιντο
	imperative		κοιμάου	κοιμᾰέσθω	κοιμάεσθον	κοιμᾰέσθων		κοιμάεσθε	κοιμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κοιμάειν				κοιμάεσθαι
participle		κοιμάων , κοιμάουσᾰ , κοίμᾰον				κοιμᾰόμενος , κοιμᾰομένη , κοιμᾰόμενον

Imperfect: ἐκοίμων, ἐκοιμώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμων	ἐκοίμᾱς	ἐκοίμᾱ	ἐκοιμᾶτον	ἐκοιμάτην	ἐκοιμῶμεν	ἐκοιμᾶτε	ἐκοίμων
middle/ passive	indicative	ἐκοιμώμην	ἐκοιμῶ	ἐκοιμᾶτο	ἐκοιμᾶσθον	ἐκοιμάσθην	ἐκοιμώμεθᾰ	ἐκοιμᾶσθε	ἐκοιμῶντο

Imperfect: ἐκοίμᾰον, ἐκοιμᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμᾰον	ἐκοίμᾰες	ἐκοίμᾰε	ἐκοιμάετον	ἐκοιμᾰέτην	ἐκοιμάομεν	ἐκοιμάετε	ἐκοίμᾰον
middle/ passive	indicative	ἐκοιμᾰόμην	ἐκοιμάου	ἐκοιμάετο	ἐκοιμάεσθον	ἐκοιμᾰέσθην	ἐκοιμᾰόμεθᾰ	ἐκοιμάεσθε	ἐκοιμάοντο

Future: κοιμήσω, κοιμήσομαι, κοιμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κοιμήσω	κοιμήσεις	κοιμήσει	κοιμήσετον	κοιμήσετον	κοιμήσομεν	κοιμήσετε	κοιμήσουσῐ(ν)
active	optative	κοιμήσοιμῐ	κοιμήσοις	κοιμήσοι	κοιμήσοιτον	κοιμησοίτην	κοιμήσοιμεν	κοιμήσοιτε	κοιμήσοιεν
middle	indicative	κοιμήσομαι	κοιμήσει/ κοιμήσῃ	κοιμήσεται	κοιμήσεσθον	κοιμήσεσθον	κοιμησόμεθᾰ	κοιμήσεσθε	κοιμήσονται
middle	optative	κοιμησοίμην	κοιμήσοιο	κοιμήσοιτο	κοιμήσοισθον	κοιμησοίσθην	κοιμησοίμεθᾰ	κοιμήσοισθε	κοιμήσοιντο
passive	indicative	κοιμηθήσομαι	κοιμηθήσει/ κοιμηθήσῃ	κοιμηθήσεται	κοιμηθήσεσθον	κοιμηθήσεσθον	κοιμηθησόμεθᾰ	κοιμηθήσεσθε	κοιμηθήσονται
passive	optative	κοιμηθησοίμην	κοιμηθήσοιο	κοιμηθήσοιτο	κοιμηθήσοισθον	κοιμηθησοίσθην	κοιμηθησοίμεθᾰ	κοιμηθήσοισθε	κοιμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κοιμήσειν			κοιμήσεσθαι		κοιμηθήσεσθαι
participle		κοιμήσων , κοιμήσουσᾰ , κοίμησον			κοιμησόμενος , κοιμησομένη , κοιμησόμενον		κοιμηθησόμενος , κοιμηθησομένη , κοιμηθησόμενον

Aorist: ἐκοίμησα, ἐκοιμησάμην, ἐκοιμήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκοίμησα	ἐκοίμησας	ἐκοίμησε	ἐκοιμήσατον	ἐκοιμησάτην	ἐκοιμήσαμεν	ἐκοιμήσατε	ἐκοίμησαν
	subjunctive	κοιμήσω	κοιμήσῃς	κοιμήσῃ	κοιμήσητον	κοιμήσητον	κοιμήσωμεν	κοιμήσητε	κοιμήσωσῐ(ν)
	optative	κοιμήσαιμῐ	κοιμήσαις/ κοιμήσειας	κοιμήσαι/ κοιμήσειε	κοιμήσαιτον	κοιμησαίτην	κοιμήσαιμεν	κοιμήσαιτε	κοιμήσαιεν/ κοιμήσειαν
	imperative		κοίμησον	κοιμησάτω	κοιμήσατον	κοιμησάτων		κοιμήσατε	κοιμησάντων
middle	indicative	ἐκοιμησάμην	ἐκοιμήσω	ἐκοιμήσατο	ἐκοιμήσασθον	ἐκοιμησάσθην	ἐκοιμησάμεθα	ἐκοιμήσασθε	ἐκοιμήσαντο
	subjunctive	κοιμήσωμαι	κοιμήσῃ	κοιμήσηται	κοιμήσησθον	κοιμήσησθον	κοιμησώμεθα	κοιμήσησθε	κοιμήσωνται
	optative	κοιμησαίμην	κοιμήσαιο	κοιμήσαιτο	κοιμήσαισθον	κοιμησαίσθην	κοιμησαίμεθα	κοιμήσαισθε	κοιμήσαιντο
	imperative		κοίμησαι	κοιμησάσθω	κοιμήσασθον	κοιμησάσθων		κοιμήσασθε	κοιμησάσθων
passive	indicative	ἐκοιμήθην	ἐκοιμήθης	ἐκοιμήθη	ἐκοιμήθητον	ἐκοιμηθήτην	ἐκοιμήθημεν	ἐκοιμήθητε	ἐκοιμήθησαν
	subjunctive	κοιμηθῶ	κοιμηθῇς	κοιμηθῇ	κοιμηθῆτον	κοιμηθῆτον	κοιμηθῶμεν	κοιμηθῆτε	κοιμηθῶσῐ(ν)
	optative	κοιμηθείην	κοιμηθείης	κοιμηθείη	κοιμηθεῖτον/ κοιμηθείητον	κοιμηθείτην/ κοιμηθειήτην	κοιμηθεῖμεν/ κοιμηθείημεν	κοιμηθεῖτε/ κοιμηθείητε	κοιμηθεῖεν/ κοιμηθείησαν
	imperative		κοιμήθητῐ	κοιμηθήτω	κοιμήθητον	κοιμηθήτων		κοιμήθητε	κοιμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κοίμησαι			κοιμήσασθαι		κοιμηθῆναι
participle	m	κοιμήσᾱς			κοιμησάμενος		κοιμηθείς
	f	κοιμήσᾱσα			κοιμησαμένη		κοιμηθεῖσα
	n	κοίμησαν			κοιμησάμενον		κοιμηθέν

Perfect: κεκοίμημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κεκοίμημαι	κεκοίμησαι	κεκοίμηται	κεκοίμησθον	κεκοίμησθον	κεκοιμήμεθα	κεκοίμησθε	κεκοίμηνται
	subjunctive	κεκοιμημένος ὦ	κεκοιμημένος ᾖς	κεκοιμημένος ᾖ	κεκοιμημένω ἦτον	κεκοιμημένω ἦτον	κεκοιμημένοι ὦμεν	κεκοιμημένοι ἦτε	κεκοιμημένοι ὦσῐ
	optative	κεκοιμημένος εἴην	κεκοιμημένος εἴης	κεκοιμημένος εἴη	κεκοιμημένοι εἴητον/ κεκοιμημένοι εἶτον	κεκοιμημένω εἰήτην/ κεκοιμημένω εἴτην	κεκοιμημένοι εἴημεν/ κεκοιμημένοι εἶμεν	κεκοιμημένοι εἴητε/ κεκοιμημένοι εἶτε	κεκοιμημένοι εἴησαν/ κεκοιμημένοι εἶεν
	imperative		κεκοίμησο	κεκοιμήσθω	κεκοίμησθον	κεκοιμήσθων		κεκοίμησθε	κεκοιμήσθων
		infinitive				participle
infinitive		κεκοιμῆσθαι				κεκοιμημένος , κεκοιμημένη , κεκοιμημένον

Derived terms

ἀποκοιμάομαι ‎(apokoimáomai)
ἐγκοιμάομαι ‎(enkoimáomai)
ἐκκοιμάομαι ‎(ekkoimáomai)
ἐπικοιμάομαι ‎(epikoimáomai)
κατακοιμάω ‎(katakoimáō)

μετακοιμάομαι ‎(metakoimáomai)
παρακοιμάομαι ‎(parakoimáomai)
περικοιμάομαι ‎(perikoimáomai)
προκοιμάομαι ‎(prokoimáomai)
συγκοιμάομαι ‎(sunkoimáomai)

Related terms

κοίμημα ‎(koímēma)
κοίμησις ‎(koímēsis)
κοιμίζω ‎(koimízō)

Descendants

Greek: κοιμίζω ‎(koimízo, “to put to sleep”)

References

κοιμάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κοιμάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κοιμάω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κοιμάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«κοιμάω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Definify.com

Definition 2024

κοιμάω

κοιμάω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

Descendants

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results