Definify.com
Definition 2025
προπυνθάνομαι
προπυνθάνομαι
Ancient Greek
Verb
προπῠνθᾰ́νομαι • (propunthánomai)
- To find out beforehand
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, 4 42.3
-
Κορίνθιοι δὲ προπυθόμενοι ἐξ Ἄργους ὅτι ἡ στρατιὰ ἥξει τῶν Ἀθηναίων, ἐκ πλείονος ἐβοήθησαν ἐς Ἰσθμὸν
- The Corinthians, having heard beforehand from Argos that the army of the Athenians was going to arrive, rallied in great numbers to the Isthmus
-
Κορίνθιοι δὲ προπυθόμενοι ἐξ Ἄργους ὅτι ἡ στρατιὰ ἥξει τῶν Ἀθηναίων, ἐκ πλείονος ἐβοήθησαν ἐς Ἰσθμὸν
-
Usage notes
More commonly used in the aorist and perfect than the present or imperfect, since the action of "finding out before" is usually finished by the time of speaking.
Inflection
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | προπῠνθᾰ́νομαι | προπῠνθᾰ́νῃ, προπῠνθᾰ́νει |
προπῠνθᾰ́νεται | προπῠνθᾰ́νεσθον | προπῠνθᾰ́νεσθον | προπῠνθᾰνόμεθᾰ | προπῠνθᾰ́νεσθε | προπῠνθᾰ́νονται | ||||
| subjunctive | προπῠνθᾰ́νωμαι | προπῠνθᾰ́νῃ | προπῠνθᾰ́νηται | προπῠνθᾰ́νησθον | προπῠνθᾰ́νησθον | προπῠνθᾰνώμεθᾰ | προπῠνθᾰ́νησθε | προπῠνθᾰ́νωνται | |||||
| optative | προπῠνθᾰνοίμην | προπῠνθᾰ́νοιο | προπῠνθᾰ́νοιτο | προπῠνθᾰ́νοισθον | προπῠνθᾰνοίσθην | προπῠνθᾰνοίμεθᾰ | προπῠνθᾰ́νοισθε | προπῠνθᾰ́νοιντο | |||||
| imperative | προπῠνθᾰ́νου | προπῠνθᾰνέσθω | προπῠνθᾰ́νεσθον | προπῠνθᾰνέσθων | προπῠνθᾰ́νεσθε | προπῠνθᾰνέσθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | προπῠνθᾰ́νεσθαι | ||||||||||||
| participle | m | προπῠνθᾰνόμενος | |||||||||||
| f | προπῠνθᾰνομένη | ||||||||||||
| n | προπῠνθᾰνόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: προεπῠνθᾰνόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | προεπῠνθᾰνόμην | προεπῠνθᾰ́νου | προεπῠνθᾰ́νετο | προεπῠνθᾰ́νεσθον | προεπῠνθᾰνέσθην | προεπῠνθᾰνόμεθᾰ | προεπῠνθᾰ́νεσθε | προεπῠνθᾰ́νοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: προεπῠθόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle | indicative | προεπῠθόμην | προεπῠ́θου | προεπῠ́θετο | προεπῠ́θεσθον | προεπῠθέσθην | προεπῠθόμεθᾰ | προεπῠ́θεσθε | προεπῠ́θοντο | ||||
| subjunctive | προπῠ́θωμαι | προπῠ́θῃ | προπῠ́θηται | προπῠ́θησθον | προπῠ́θησθον | προπῠθώμεθᾰ | προπῠ́θησθε | προπῠ́θωνται | |||||
| optative | προπῠθοίμην | προπῠ́θοιο | προπῠ́θοιτο | προπῠ́θοισθον | προπῠθοίσθην | προπῠθοίμεθᾰ | προπῠ́θοισθε | προπῠ́θοιντο | |||||
| imperative | προπῠθοῦ | προπῠθέσθω | προπῠ́θεσθον | προπῠθέσθων | προπῠ́θεσθε | προπῠθέσθων | |||||||
| middle | |||||||||||||
| infinitive | προπῠθέσθαι | ||||||||||||
| participle | m | προπῠθόμενος | |||||||||||
| f | προπῠθομένη | ||||||||||||
| n | προπῠθόμενον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: προπέπῠσμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| middle/ passive |
indicative | προπέπῠσμαι | προπέπῠσαι | προπέπῠσται | προπέπῠσθον | προπέπῠσθον | προπεπῠ́σμεθᾰ | προπέπῠσθε | προπεπῠ́θᾰται | ||||
| subjunctive | προπεπῠσμένος ὦ | προπεπῠσμένος ᾖς | προπεπῠσμένος ᾖ | προπεπῠσμένω ἦτον | προπεπῠσμένω ἦτον | προπεπῠσμένοι ὦμεν | προπεπῠσμένοι ἦτε | προπεπῠσμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | προπεπῠσμένος εἴην | προπεπῠσμένος εἴης | προπεπῠσμένος εἴη | προπεπῠσμένοι εἴητον/εἶτον | προπεπῠσμένω εἰήτην/εἴτην | προπεπῠσμένοι εἴημεν/εἶμεν | προπεπῠσμένοι εἴητε/εἶτε | προπεπῠσμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | προπέπῠσο | προπεπῠ́σθω | προπέπῠσθον | προπεπῠ́σθων | προπέπῠσθε | προπεπῠ́σθων | |||||||
| middle/passive | |||||||||||||
| infinitive | προπέπῠσθαι | ||||||||||||
| participle | m | προπεπῠσμένος | |||||||||||
| f | προπεπῠσμένη | ||||||||||||
| n | προπεπῠσμένον | ||||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
References
- προπυνθάνομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- προπυνθάνομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers