Definify.com
Definition 2025
досчитать
досчитать
Russian
Verb
досчита́ть • (dosčitátʹ) pf (imperfective досчи́тывать or счита́ть)
Conjugation
Conjugation of досчита́ть (class 1a perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | досчита́ть dosčitátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | досчита́вший dosčitávšij |
| passive | — | досчи́танный dosčítannyj |
| adverbial | — | досчита́в dosčitáv, досчита́вши dosčitávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | досчита́ю dosčitáju |
| 2nd singular (ты) | — | досчита́ешь dosčitáješʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | досчита́ет dosčitájet |
| 1st plural (мы) | — | досчита́ем dosčitájem |
| 2nd plural (вы) | — | досчита́ете dosčitájete |
| 3rd plural (они́) | — | досчита́ют dosčitájut |
| imperative | singular | plural |
| досчита́й dosčitáj |
досчита́йте dosčitájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | досчита́л dosčitál |
досчита́ли dosčitáli |
| feminine (я/ты/она́) | досчита́ла dosčitála |
|
| neuter (оно́) | досчита́ло dosčitálo |
|
Related terms
- досчита́ться (dosčitátʹsja), досчи́тываться (dosčítyvatʹsja)
- рассчита́ть (rassčitátʹ)
- счита́ть (sčitátʹ)