Definify.com
Definition 2025
заманить
заманить
Russian
Verb
замани́ть • (zamanítʹ) pf (imperfective зама́нивать)
Conjugation
Conjugation of замани́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | замани́ть zamanítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | замани́вший zamanívšij |
| passive | — | зама́ненный zamánennyj |
| adverbial | — | замани́в zamanív, замани́вши zamanívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | заманю́ zamanjú |
| 2nd singular (ты) | — | зама́нишь zamánišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | зама́нит zamánit |
| 1st plural (мы) | — | зама́ним zamánim |
| 2nd plural (вы) | — | зама́ните zamánite |
| 3rd plural (они́) | — | зама́нят zamánjat |
| imperative | singular | plural |
| замани́ zamaní |
замани́те zamaníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | замани́л zamaníl |
замани́ли zamaníli |
| feminine (я/ты/она́) | замани́ла zamaníla |
|
| neuter (оно́) | замани́ло zamanílo |
|