Definify.com
Definition 2024
кидать
кидать
Russian
Verb
кида́ть • (kidátʹ) impf (perfective ки́нуть)
- to throw, cast, fling
- (colloquial) to abandon, leave behind (somebody)
- (colloquial) to cheat, swindle
Conjugation
Conjugation of кида́ть (class 1a imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | кида́ть kidátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | кида́ющий kidájuščij |
кида́вший kidávšij |
| passive | кида́емый kidájemyj |
— |
| adverbial | кида́я kidája |
кида́в kidáv, кида́вши kidávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | кида́ю kidáju |
бу́ду кида́ть búdu kidátʹ |
| 2nd singular (ты) | кида́ешь kidáješʹ |
бу́дешь кида́ть búdešʹ kidátʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | кида́ет kidájet |
бу́дет кида́ть búdet kidátʹ |
| 1st plural (мы) | кида́ем kidájem |
бу́дем кида́ть búdem kidátʹ |
| 2nd plural (вы) | кида́ете kidájete |
бу́дете кида́ть búdete kidátʹ |
| 3rd plural (они́) | кида́ют kidájut |
бу́дут кида́ть búdut kidátʹ |
| imperative | singular | plural |
| кида́й kidáj |
кида́йте kidájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | кида́л kidál |
кида́ли kidáli |
| feminine (я/ты/она́) | кида́ла kidála |
|
| neuter (оно́) | кида́ло kidálo |
|
Derived terms
- See ки́нуть (kínutʹ) for derived terms.