Definify.com
Definition 2025
нагрубить
нагрубить
Russian
Verb
нагруби́ть • (nagrubítʹ) pf (imperfective груби́ть)
Conjugation
Conjugation of нагруби́ть (class 4b perfective intransitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | нагруби́ть nagrubítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | нагруби́вший nagrubívšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | нагруби́в nagrubív, нагруби́вши nagrubívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | нагрублю́ nagrubljú |
| 2nd singular (ты) | — | нагруби́шь nagrubíšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | нагруби́т nagrubít |
| 1st plural (мы) | — | нагруби́м nagrubím |
| 2nd plural (вы) | — | нагруби́те nagrubíte |
| 3rd plural (они́) | — | нагрубя́т nagrubját |
| imperative | singular | plural |
| нагруби́ nagrubí |
нагруби́те nagrubíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | нагруби́л nagrubíl |
нагруби́ли nagrubíli |
| feminine (я/ты/она́) | нагруби́ла nagrubíla |
|
| neuter (оно́) | нагруби́ло nagrubílo |
|