Definify.com
Definition 2025
научить
научить
Russian
Verb
научи́ть • (naučítʹ) pf (imperfective учи́ть)
Conjugation
Conjugation of научи́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | научи́ть naučítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | научи́вший naučívšij |
| passive | — | нау́ченный naúčennyj |
| adverbial | — | научи́в naučív, научи́вши naučívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | научу́ naučú |
| 2nd singular (ты) | — | нау́чишь naúčišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | нау́чит naúčit |
| 1st plural (мы) | — | нау́чим naúčim |
| 2nd plural (вы) | — | нау́чите naúčite |
| 3rd plural (они́) | — | нау́чат naúčat |
| imperative | singular | plural |
| научи́ naučí |
научи́те naučíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | научи́л naučíl |
научи́ли naučíli |
| feminine (я/ты/она́) | научи́ла naučíla |
|
| neuter (оно́) | научи́ло naučílo |
|
Synonyms
- обучи́ть (obučítʹ)
Related terms
- научи́ться (naučítʹsja)