Definify.com
Definition 2025
нацепить
нацепить
Russian
Verb
нацепи́ть • (nacepítʹ) pf (imperfective нацепля́ть)
Conjugation
Conjugation of нацепи́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | нацепи́ть nacepítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | нацепи́вший nacepívšij |
| passive | — | наце́пленный nacéplennyj |
| adverbial | — | нацепи́в nacepív, нацепи́вши nacepívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | нацеплю́ nacepljú |
| 2nd singular (ты) | — | наце́пишь nacépišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | наце́пит nacépit |
| 1st plural (мы) | — | наце́пим nacépim |
| 2nd plural (вы) | — | наце́пите nacépite |
| 3rd plural (они́) | — | наце́пят nacépjat |
| imperative | singular | plural |
| нацепи́ nacepí |
нацепи́те nacepíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | нацепи́л nacepíl |
нацепи́ли nacepíli |
| feminine (я/ты/она́) | нацепи́ла nacepíla |
|
| neuter (оно́) | нацепи́ло nacepílo |
|