Definify.com
Definition 2025
обезуметь
обезуметь
Russian
Verb
обезу́меть • (obezúmetʹ) pf
Conjugation
Conjugation of обезу́меть (class 1a perfective intransitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | обезу́меть obezúmetʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | обезу́мевший obezúmevšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | обезу́мев obezúmev, обезу́мевши obezúmevši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | обезу́мею obezúmeju |
| 2nd singular (ты) | — | обезу́меешь obezúmeješʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | обезу́меет obezúmejet |
| 1st plural (мы) | — | обезу́меем obezúmejem |
| 2nd plural (вы) | — | обезу́меете obezúmejete |
| 3rd plural (они́) | — | обезу́меют obezúmejut |
| imperative | singular | plural |
| обезу́мей obezúmej |
обезу́мейте obezúmejte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | обезу́мел obezúmel |
обезу́мели obezúmeli |
| feminine (я/ты/она́) | обезу́мела obezúmela |
|
| neuter (оно́) | обезу́мело obezúmelo |
|