Definify.com
Definition 2025
осмелеть
осмелеть
Russian
Verb
осмеле́ть • (osmelétʹ) pf (imperfective смеле́ть)
Conjugation
Conjugation of осмеле́ть (class 1a perfective intransitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | осмеле́ть osmelétʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | осмеле́вший osmelévšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | осмеле́в osmelév, осмеле́вши osmelévši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | осмеле́ю osmeléju |
| 2nd singular (ты) | — | осмеле́ешь osmeléješʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | осмеле́ет osmeléjet |
| 1st plural (мы) | — | осмеле́ем osmeléjem |
| 2nd plural (вы) | — | осмеле́ете osmeléjete |
| 3rd plural (они́) | — | осмеле́ют osmeléjut |
| imperative | singular | plural |
| осмеле́й osmeléj |
осмеле́йте osmeléjte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | осмеле́л osmelél |
осмеле́ли osmeléli |
| feminine (я/ты/она́) | осмеле́ла osmeléla |
|
| neuter (оно́) | осмеле́ло osmelélo |
|