Definify.com
Definition 2025
просрочить
просрочить
Russian
Verb
просро́чить • (prosróčitʹ) pf (imperfective просро́чивать)
- to let expire
Conjugation
Conjugation of просро́чить (class 4a perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | просро́чить prosróčitʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | просро́чивший prosróčivšij |
| passive | — | просро́ченный prosróčennyj |
| adverbial | — | просро́чив prosróčiv, просро́чивши prosróčivši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | просро́чу prosróču |
| 2nd singular (ты) | — | просро́чишь prosróčišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | просро́чит prosróčit |
| 1st plural (мы) | — | просро́чим prosróčim |
| 2nd plural (вы) | — | просро́чите prosróčite |
| 3rd plural (они́) | — | просро́чат prosróčat |
| imperative | singular | plural |
| просро́чь prosróčʹ |
просро́чьте prosróčʹte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | просро́чил prosróčil |
просро́чили prosróčili |
| feminine (я/ты/она́) | просро́чила prosróčila |
|
| neuter (оно́) | просро́чило prosróčilo |
|