Definify.com
Definition 2025
смутить
смутить
Russian
Verb
смути́ть • (smutítʹ) pf (imperfective смуща́ть)
Conjugation
Conjugation of смути́ть (class 4b(-щ-) perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | смути́ть smutítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | смути́вший smutívšij |
| passive | — | смущённый smuščónnyj |
| adverbial | — | смути́в smutív, смути́вши smutívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | смущу́ smuščú |
| 2nd singular (ты) | — | смути́шь smutíšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | смути́т smutít |
| 1st plural (мы) | — | смути́м smutím |
| 2nd plural (вы) | — | смути́те smutíte |
| 3rd plural (они́) | — | смутя́т smutját |
| imperative | singular | plural |
| смути́ smutí |
смути́те smutíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | смути́л smutíl |
смути́ли smutíli |
| feminine (я/ты/она́) | смути́ла smutíla |
|
| neuter (оно́) | смути́ло smutílo |
|
Related terms
- мутить (mutitʹ)
- сму́та (smúta)
- сму́тный (smútnyj)
- смуща́ться (smuščátʹsja), смути́ться (smutítʹsja)
- смуще́ние (smuščénije)