Definify.com
Definition 2024
բանիմ
բանիմ
Old Armenian
Verb
բանիմ • (banim)
- (intransitive) Alternative form of բանամ (banam)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | բանել, բանիլ* (banel, banil*) | participle | բանեցեալ, բանեալ (banecʿeal, baneal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | բանեց- (banecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | բանիմ (banim) | բանիս (banis) | բանի (bani) | բանիմք (banimkʿ) | բանիք (banikʿ) | բանին (banin) | |
| imperfect | բանէի (banēi) | բանէիր (banēir) | բանէր, բանիւր (banēr, baniwr) | բանէաք (banēakʿ) | բանէիք (banēikʿ) | բանէին (banēin) | |
| aorist | բանեցայ (banecʿay) | բանեցար (banecʿar) | բանեցաւ (banecʿaw) | բանեցաք (banecʿakʿ) | բանեցայք (banecʿaykʿ) | բանեցան (banecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | բանիցիմ (banicʿim) | բանիցիս (banicʿis) | բանիցի (banicʿi) | բանիցիմք (banicʿimkʿ) | բանիցիք (banicʿikʿ) | բանիցին (banicʿin) | |
| aorist | բանեցայց (banecʿaycʿ) | բանեսցիս (banescʿis) | բանեսցի (banescʿi) | բանեսցուք (banescʿukʿ) | բանեսջիք (banesǰikʿ) | բանեսցին (banescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | բանեա՛ց (baneácʿ) | — | — | բանեցարո՛ւք (banecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | բանեսջի՛ր (banesǰír) | — | — | բանեսջի՛ք (banesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ բանիր (mí banir) | — | — | մի՛ բանիք (mí banikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “բանամ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy