Definify.com

Definition 2024


թշնամի

թշնամի

Armenian

Noun

թշնամի (tʿšnami)

  1. enemy
    Թշնամուս թշնամին իմ դաշնակիցը չէ։Tʿšnamus tʿšnamin im dašnakicʿə čʿē. ― My enemy's enemy is not my ally.

Declension


Old Armenian

Etymology

From *թշման (*tʿšman) (under the influence of թշնամ- (tʿšnam-)), from *դշման (*dšman), from Iranian, + (-i). Compare Manichaean Parthian dwšmn, dwšmyn (dušmen, enemy), Persian دشمن (došman, enemy); see there for more.

Noun

թշնամի (tʿšnami)

  1. enemy, foe, adversary, opponent, antagonist
    աներեւույթ/հասարակաց թշնամիanerewuytʿ/hasarakacʿ tʿšnami ― the Devil, the invisible enemy of mankind, demon
    թշնամի լինելtʿšnami linel ― to become hostile; to be hostile
    լինել ումեք ի թշնամի յաւիտենիցlinel umekʿ i tʿšnami yawitenicʿ ― to be one's eternal enemy
    թշնամիս յարուցանելtʿšnamis yarucʿanel ― to raise up enemies
    թշնամիք առն ընտանիք իւրtʿšnamikʿ aṙn əntanikʿ iwr ― a man's foes shall be they of his own household
    ընտանի թշնամիəntani tʿšnami ― intestine foe

Declension

Derived terms

  • թշնամաբար (tʿšnamabar)
  • թշնամական (tʿšnamakan)
  • թշնամասէր (tʿšnamasēr)
  • թշնամեբար (tʿšnamebar)
  • թշնամենամ (tʿšnamenam)
  • թշնամիմ (tʿšnamim)
  • թշնամութիւն (tʿšnamutʿiwn)

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), թշնամի”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), թշնամի”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), թշնամի”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935
  • J̌ahukyan, Geworg (1987) Hayocʿ lezvi patmutʿyun; naxagrayin žamanakašrǰan [History of the Armenian language: The Pre-Literary Period] (in Armenian), Yerevan: Academy Press, page 526