Definify.com
Definition 2024
խիթամ
խիթամ
Old Armenian
Verb
խիթամ • (xitʿam) (aorist indicative խիթացայ)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | խիթալ (xitʿal) | participle | խիթացեալ (xitʿacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | խիթացուցանեմ (xitʿacʿucʿanem) | aorist stem | խիթաց- (xitʿacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | խիթամ (xitʿam) | խիթաս (xitʿas) | խիթայ (xitʿay) | խիթամք (xitʿamkʿ) | խիթայք (xitʿaykʿ) | խիթան (xitʿan) | |
| imperfect | խիթայի (xitʿayi) | խիթայիր (xitʿ****) | խիթայր (xitʿayr) | խիթայաք (xitʿayakʿ) | խիթայիք (xitʿayikʿ) | խիթային (xitʿayin) | |
| aorist | խիթացայ (xitʿacʿay) | խիթացար (xitʿacʿar) | խիթացաւ (xitʿacʿaw) | խիթացաք (xitʿacʿakʿ) | խիթացայք (xitʿacʿaykʿ) | խիթացան (xitʿacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | խիթայցիմ (xitʿaycʿim) | խիթայցիս (xitʿaycʿis) | խիթայցի (xitʿaycʿi) | խիթայցիմք (xitʿaycʿimkʿ) | խիթայցիք (xitʿaycʿikʿ) | խիթայցին (xitʿaycʿin) | |
| aorist | խիթացայց (xitʿacʿaycʿ) | խիթասցիս (xitʿascʿis) | խիթասցի (xitʿascʿi) | խիթասցուք (xitʿascʿukʿ) | խիթասջիք (xitʿasǰikʿ) | խիթասցին (xitʿascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ? (?) | — | — | խիթացարո՛ւք (xitʿacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | խիթասջի՛ր (xitʿasǰír) | — | — | խիթասջի՛ք (xitʿasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ խիթար (mí xitʿar) | — | — | մի՛ խիթայք (mí xitʿaykʿ) | — | |
Descendants
- Armenian: խիթալ (xitʿal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “խիթամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “խիթամ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy