Definify.com
Definition 2024
կռուեմ
կռուեմ
Old Armenian
Verb
կռուեմ • (kṙuem)
- Alternative form of կռուիմ (kṙuim)
Conjugation
active
| infinitive | կռուել (kṙuel) | participle | կռուեցեալ, կռուեալ (kṙuecʿeal, kṙueal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | կռուեց- (kṙuecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կռուեմ (kṙuem) | կռուես (kṙues) | կռուէ (kṙuē) | կռուեմք (kṙuemkʿ) | կռուէք (kṙuēkʿ) | կռուեն (kṙuen) | |
| imperfect | կռուէի, կռուեի* (kṙuēi, kṙuei*) | կռուէիր, կռուեիր* (kṙuēir, kṙueir*) | կռուէր (kṙuēr) | կռուէաք, կռուեաք* (kṙuēakʿ, kṙueakʿ*) | կռուէիք, կռուեիք* (kṙuēikʿ, kṙueikʿ*) | կռուէին, կռուեին* (kṙuēin, kṙuein*) | |
| aorist | կռուեցի (kṙuecʿi) | կռուեցեր (kṙuecʿer) | կռուեաց (kṙueacʿ) | կռուեցաք (kṙuecʿakʿ) | կռուեցէք, կռուեցիք (kṙuecʿēkʿ, kṙuecʿikʿ) | կռուեցին (kṙuecʿin) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | կռուիցեմ (kṙuicʿem) | կռուիցես (kṙuicʿes) | կռուիցէ (kṙuicʿē) | կռուիցեմք (kṙuicʿemkʿ) | կռուիցէք (kṙuicʿēkʿ) | կռուիցեն (kṙuicʿen) | |
| aorist | կռուեցից (kṙuecʿicʿ) | կռուեսցես (kṙuescʿes) | կռուեսցէ (kṙuescʿē) | կռուեսցուք (kṙuescʿukʿ) | կռուեսջիք (kṙuesǰikʿ) | կռուեսցեն (kṙuescʿen) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | կռուեա՛ (kṙueá) | — | — | կռուեցէ՛ք (kṙuecʿḗkʿ) | — | |
| cohortative | — | կռուեսջի՛ր (kṙuesǰír) | — | — | կռուեսջի՛ք (kṙuesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ կռուեր (mí kṙuer) | — | — | մի՛ կռուէք (mí kṙuēkʿ) | — | |
| *rare | |||||||
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “կռուեմ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy