Definify.com

Definition 2024


कु

कु

Translingual

Syllable

कु (ku)

  1. The Devanagari consonant k(a) with the matra diacritic -u; for the vowel u

Alternative forms

See Also


Sanskrit

Etymology 1

Particle

कु (ku)

  1. a pronominal base appearing in kútas , kútra , kuvíd , kúha , kvá , and as a prefix implying deterioration, depreciation, deficiency, want, littleness, hindrance, reproach, contempt, guilt
  2. originally perhaps (ku) signified "how (strange!)"
  3. as a separate word (ku) occurs only in the lengthened form कू (kū́)

Etymology 2

Noun

कु (ku) f

  1. the earth
  2. the ground or base of a triangle or other plane figure
  3. the number one
Declension
Feminine u-stem declension of कु
Nom. sg. कुः (kuḥ)
Gen. sg. कधेन्वाः / कोः (kadhenvāḥ / koḥ)
Singular Dual Plural
Nominative कुः (kuḥ) कू () कवः (kavaḥ)
Vocative को (ko) कू () कवः (kavaḥ)
Accusative कुम् (kum) कू () कूः (kūḥ)
Instrumental क्वा (kvā) कुभ्याम् (kubhyām) कुभिः (kubhiḥ)
Dative क्वै / कवे (kvai / kave) कुभ्याम् (kubhyām) कुभ्यः (kubhyaḥ)
Ablative कधेन्वाः / कोः (kadhenvāḥ / koḥ) कुभ्याम् (kubhyām) कुभ्यः (kubhyaḥ)
Genitive कधेन्वाः / कोः (kadhenvāḥ / koḥ) क्वोः (kvoḥ) कूनाम् (kūnām)
Locative क्वाम् / कौ (kvām / kau) क्वोः (kvoḥ) कुषु (kuṣu)