Definify.com

Definition 2024


वेद

वेद

Hindi

Proper noun

वेद (ved) m

  1. (Hinduism) the Veda (holy works of Hinduism)

Declension

Declension of वेद
singular plural
direct वेद (ved) वेद (ved)
oblique वेद (ved) वेदों (vedõ)
vocative वेद (ved) वेदो (vedo)

Sanskrit

Etymology 1

From class-1 dhatu √vid, lemma वेत्ति (vetti, to know, understand), itself from Proto-Indo-European *weyd-.

Noun

वेद (véda) m

  1. knowledge, true or sacred knowledge or lore, knowledge of ritual
    • RV 8.19.5b
      यः समिधा य आहुती यो वेदेन ददाश मर्तो अग्नये ।
      यो नमसा सवध्वरः ॥
      yaḥ samidhā ya āhutī yo vedena dadāśa marto aghnaye ।
      yo namasā svadhvaraḥ ।।
      The mortal who hath ministered to Agni with oblation, fuel, ritual lore,
      And reverence, skilled in sacrifice.
  2. Veda
  3. Name of the number "four"
  4. feeling, perception
  5. = वृत्त (vṛtta) (v.l. वित्त (vitta))
Declension
Masculine a-stem declension of वेद
Nom. sg. वेदः (vedaḥ)
Gen. sg. वेदस्य (vedasya)
Singular Dual Plural
Nominative वेदः (vedaḥ) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Vocative वेद (veda) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Accusative वेदम् (vedam) वेदौ (vedau) वेदान् (vedān)
Instrumental वेदेन (vedena) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदैः (vedaiḥ)
Dative वेदाय (vedāya) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Ablative वेदात् (vedāt) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Genitive वेदस्य (vedasya) वेदयोः (vedayoḥ) वेदानाम् (vedānām)
Locative वेदे (vede) वेदयोः (vedayoḥ) वेदेषु (vedeṣu)

Etymology 2

From the root √vid.

Noun

वेद (veda) m

  1. finding, obtaining, acquisition
    सुवेद (su-veda)easy to be found or obtained
Declension
Masculine a-stem declension of वेद
Nom. sg. वेदः (vedaḥ)
Gen. sg. वेदस्य (vedasya)
Singular Dual Plural
Nominative वेदः (vedaḥ) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Vocative वेद (veda) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Accusative वेदम् (vedam) वेदौ (vedau) वेदान् (vedān)
Instrumental वेदेन (vedena) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदैः (vedaiḥ)
Dative वेदाय (vedāya) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Ablative वेदात् (vedāt) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Genitive वेदस्य (vedasya) वेदयोः (vedayoḥ) वेदानाम् (vedānām)
Locative वेदे (vede) वेदयोः (vedayoḥ) वेदेषु (vedeṣu)

Etymology 3

Perhaps connected with √ve (√ve, to weave or bind together).

Noun

वेद (vedá) m

  1. a tuft or bunch of strong grass (कुश (kuśa) or मुञ्ज (muñja)) made into a broom (and used for sweeping, making up the sacrificial fire etc., in rites)
Declension
Masculine a-stem declension of वेद
Nom. sg. वेदः (vedaḥ)
Gen. sg. वेदस्य (vedasya)
Singular Dual Plural
Nominative वेदः (vedaḥ) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Vocative वेद (veda) वेदौ (vedau) वेदाः (vedāḥ)
Accusative वेदम् (vedam) वेदौ (vedau) वेदान् (vedān)
Instrumental वेदेन (vedena) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदैः (vedaiḥ)
Dative वेदाय (vedāya) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Ablative वेदात् (vedāt) वेदाभ्याम् (vedābhyām) वेदेभ्यः (vedebhyaḥ)
Genitive वेदस्य (vedasya) वेदयोः (vedayoḥ) वेदानाम् (vedānām)
Locative वेदे (vede) वेदयोः (vedayoḥ) वेदेषु (vedeṣu)

Etymology 4

Proper noun

वेद (Veda) m

  1. Name of a pupil of आयोद (āyoda).

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1015