Thai

Noun

ประหาร • ‎(bprà-hǎan)

1. (archaic) act or instance of beating, hitting, or striking.
2. (archaic) destruction.
3. killing.
4. (law) death penalty.
5. (law) execution: infliction of death penalty.

Verb

ประหาร • ‎(bprà-hǎan) ‎(abstract noun การประหาร)

1. (archaic) to beat; hit; strike.
2. (archaic) to destroy.
3. to kill.
4. (law) to execute: to inflict death penalty.

Derived terms

• ประหัตประหาร
• ประหารชีวิต ‎(bprà-hǎan-chii-wít)
• รัฐประหาร ‎(rát-tà-bprà-hǎan)