Definify.com

Definition 2024

ἁμαρτάνω

See also: αμαρτάνω

Ancient Greek

Verb

ἁμαρτάνω • ‎(hamartánō)

(transitive, intransitive) to miss, miss the mark, especially of a thrown spear [+genitive = something]
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.287
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 179, (Compare Aeschylus, Agamemnon 1194)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.372
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 155
- 388 BCE, Aristophanes, Plutus 961
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 124.26
1. (transitive, intransitive) to fail at, miss one's point, go wrong in [+genitive = something]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.155
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1194
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.292
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 11.511
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.207
  - 431 BCE, Euripides, Medea 498
  - 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.33.92
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.71
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.139
2. (transitive) to be deprived of, to lose [+genitive = something]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 9.512
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 535
  - 438 BCE, Euripides, Alcestis 879
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 231
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.7
  - 440 BCE – 390 BCE, Andocides, Collected Works 4.2
3. (rarely transitive) to fail to do, neglect [+genitive = something]
  - 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.68
  - 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 213
(intransitive) to fail, do wrong, err, sin
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 9.501
- Simonides of Ceos, Iamb. 7.111
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 260
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1207
- 380 BCE, Plato, The Republic 336.E
- 380 BCE, Plato, The Republic 340.E
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1136
- 408 BCE, Euripides, Orestes 1630
- 380 BCE, Plato, Gorgias 489.B
- 380 BCE, Plato, The Republic 396.A
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1096
- 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 1249
- 428 BCE, Euripides, Hippolytus 320
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 22.154
- 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 915
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 3.1.40
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 891.E
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 242.E
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 140.13
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Nicomachean Ethics 4.5.3
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.138
- 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 968
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 419
- 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 121.41

Inflection

Present: ᾰ̔μᾰρτᾰ́νω, ᾰ̔μᾰρτᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νω	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεις	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νει	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νετον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νετον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νομεν	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νετε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νω	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νῃς	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νῃ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νητον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νητον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νωμεν	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νητε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιμῐ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοις	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοι	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιτον	ᾰ̔μᾰρτᾰνοίτην	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιμεν	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιτε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιεν
	imperative		ᾰ̔μᾰ́ρτᾰνε	ᾰ̔μᾰρτᾰνέτω	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νετον	ᾰ̔μᾰρτᾰνέτων		ᾰ̔μᾰρτᾰ́νετε	ᾰ̔μᾰρτᾰνόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νομαι	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νῃ, ᾰ̔μᾰρτᾰ́νει	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεται	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθον	ᾰ̔μᾰρτᾰνόμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νονται
	subjunctive	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νωμαι	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νῃ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νηται	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νησθον	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νησθον	ᾰ̔μᾰρτᾰνώμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νησθε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νωνται
	optative	ᾰ̔μᾰρτᾰνοίμην	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιο	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιτο	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοισθον	ᾰ̔μᾰρτᾰνοίσθην	ᾰ̔μᾰρτᾰνοίμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοισθε	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νοιντο
	imperative		ᾰ̔μᾰρτᾰ́νου	ᾰ̔μᾰρτᾰνέσθω	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθον	ᾰ̔μᾰρτᾰνέσθων		ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθε	ᾰ̔μᾰρτᾰνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̔μᾰρτᾰ́νειν				ᾰ̔μᾰρτᾰ́νεσθαι
participle	m	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νων				ᾰ̔μᾰρτᾰνόμενος
	f	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νουσᾰ				ᾰ̔μᾰρτᾰνομένη
	n	ᾰ̔μᾰρτᾰ́νον				ᾰ̔μᾰρτᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἡμᾰ́ρτᾰνον, ἡμᾰρτᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡμᾰ́ρτᾰνον	ἡμᾰ́ρτᾰνες	ἡμᾰ́ρτᾰνε(ν)	ἡμᾰρτᾰ́νετον	ἡμᾰρτᾰνέτην	ἡμᾰρτᾰ́νομεν	ἡμᾰρτᾰ́νετε	ἡμᾰ́ρτᾰνον
middle/ passive	indicative	ἡμᾰρτᾰνόμην	ἡμᾰρτᾰ́νου	ἡμᾰρτᾰ́νετο	ἡμᾰρτᾰ́νεσθον	ἡμᾰρτᾰνέσθην	ἡμᾰρτᾰνόμεθᾰ	ἡμᾰρτᾰ́νεσθε	ἡμᾰρτᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̔μᾰρτήσω, ᾰ̔μᾰρτήσομαι, ᾰ̔μᾰρτηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔μᾰρτήσω	ᾰ̔μᾰρτήσεις	ᾰ̔μᾰρτήσει	ᾰ̔μᾰρτήσετον	ᾰ̔μᾰρτήσετον	ᾰ̔μᾰρτήσομεν	ᾰ̔μᾰρτήσετε	ᾰ̔μᾰρτήσουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̔μᾰρτήσοιμῐ	ᾰ̔μᾰρτήσοις	ᾰ̔μᾰρτήσοι	ᾰ̔μᾰρτήσοιτον	ᾰ̔μᾰρτησοίτην	ᾰ̔μᾰρτήσοιμεν	ᾰ̔μᾰρτήσοιτε	ᾰ̔μᾰρτήσοιεν
middle	indicative	ᾰ̔μᾰρτήσομαι	ᾰ̔μᾰρτήσῃ, ᾰ̔μᾰρτήσει	ᾰ̔μᾰρτήσεται	ᾰ̔μᾰρτήσεσθον	ᾰ̔μᾰρτήσεσθον	ᾰ̔μᾰρτησόμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτήσεσθε	ᾰ̔μᾰρτήσονται
middle	optative	ᾰ̔μᾰρτησοίμην	ᾰ̔μᾰρτήσοιο	ᾰ̔μᾰρτήσοιτο	ᾰ̔μᾰρτήσοισθον	ᾰ̔μᾰρτησοίσθην	ᾰ̔μᾰρτησοίμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτήσοισθε	ᾰ̔μᾰρτήσοιντο
passive	indicative	ᾰ̔μᾰρτηθήσομαι	ᾰ̔μᾰρτηθήσῃ	ᾰ̔μᾰρτηθήσεται	ᾰ̔μᾰρτηθήσεσθον	ᾰ̔μᾰρτηθήσεσθον	ᾰ̔μᾰρτηθησόμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτηθήσεσθε	ᾰ̔μᾰρτηθήσονται
passive	optative	ᾰ̔μᾰρτηθησοίμην	ᾰ̔μᾰρτηθήσοιο	ᾰ̔μᾰρτηθήσοιτο	ᾰ̔μᾰρτηθήσοισθον	ᾰ̔μᾰρτηθησοίσθην	ᾰ̔μᾰρτηθησοίμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτηθήσοισθε	ᾰ̔μᾰρτηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̔μᾰρτήσειν			ᾰ̔μᾰρτήσεσθαι		ᾰ̔μᾰρτηθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̔μᾰρτήσων			ᾰ̔μᾰρτησόμενος		ᾰ̔μᾰρτηθησόμενος
	f	ᾰ̔μᾰρτήσουσᾰ			ᾰ̔μᾰρτησομένη		ᾰ̔μᾰρτηθησομένη
	n	ᾰ̔μᾰρτῆσον			ᾰ̔μᾰρτησόμενον		ᾰ̔μᾰρτηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἥμᾰρτον, ἡμᾰρτόμην, ἡμᾰρτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἥμᾰρτον	ἥμᾰρτες	ἥμᾰρτε(ν)	ἡμᾰ́ρτετον	ἡμᾰρτέτην	ἡμᾰ́ρτομεν	ἡμᾰ́ρτετε	ἥμᾰρτον
	subjunctive	ᾰ̔μᾰ́ρτω	ᾰ̔μᾰ́ρτῃς	ᾰ̔μᾰ́ρτῃ	ᾰ̔μᾰ́ρτητον	ᾰ̔μᾰ́ρτητον	ᾰ̔μᾰ́ρτωμεν	ᾰ̔μᾰ́ρτητε	ᾰ̔μᾰ́ρτωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔μᾰ́ρτοιμῐ	ᾰ̔μᾰ́ρτοις	ᾰ̔μᾰ́ρτοι	ᾰ̔μᾰ́ρτοιτον	ᾰ̔μᾰρτοίτην	ᾰ̔μᾰ́ρτοιμεν	ᾰ̔μᾰ́ρτοιτε	ᾰ̔μᾰ́ρτοιεν
	imperative		ᾰ̔́μᾰρτε	ᾰ̔μᾰρτέτω	ᾰ̔μᾰ́ρτετον	ᾰ̔μᾰρτέτων		ᾰ̔μᾰ́ρτετε	ᾰ̔μᾰρτόντων
middle	indicative	ἡμᾰρτόμην	ἡμᾰ́ρτου	ἡμᾰ́ρτετο	ἡμᾰ́ρτεσθον	ἡμᾰρτέσθην	ἡμᾰρτόμεθᾰ	ἡμᾰ́ρτεσθε	ἡμᾰ́ρτοντο
	subjunctive	ᾰ̔μᾰ́ρτωμαι	ᾰ̔μᾰ́ρτῃ	ᾰ̔μᾰ́ρτηται	ᾰ̔μᾰ́ρτησθον	ᾰ̔μᾰ́ρτησθον	ᾰ̔μᾰρτώμεθᾰ	ᾰ̔μᾰ́ρτησθε	ᾰ̔μᾰ́ρτωνται
	optative	ᾰ̔μᾰρτοίμην	ᾰ̔μᾰ́ρτοιο	ᾰ̔μᾰ́ρτοιτο	ᾰ̔μᾰ́ρτοισθον	ᾰ̔μᾰρτοίσθην	ᾰ̔μᾰρτοίμεθᾰ	ᾰ̔μᾰ́ρτοισθε	ᾰ̔μᾰ́ρτοιντο
	imperative		ᾰ̔μᾰρτοῦ	ᾰ̔μᾰρτέσθω	ᾰ̔μᾰ́ρτεσθον	ᾰ̔μᾰρτέσθων		ᾰ̔μᾰ́ρτεσθε	ᾰ̔μᾰρτέσθων
passive	indicative	ἡμᾰρτήθην	ἡμᾰρτήθης	ἡμᾰρτήθη	ἡμᾰρτήθητον	ἡμᾰρτηθήτην	ἡμᾰρτήθημεν	ἡμᾰρτήθητε	ἡμᾰρτήθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̔μᾰρτηθῶ	ᾰ̔μᾰρτηθῇς	ᾰ̔μᾰρτηθῇ	ᾰ̔μᾰρτηθῆτον	ᾰ̔μᾰρτηθῆτον	ᾰ̔μᾰρτηθῶμεν	ᾰ̔μᾰρτηθῆτε	ᾰ̔μᾰρτηθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔μᾰρτηθείην	ᾰ̔μᾰρτηθείης	ᾰ̔μᾰρτηθείη	ᾰ̔μᾰρτηθεῖτον, ᾰ̔μᾰρτηθείητον	ᾰ̔μᾰρτηθείτην, ᾰ̔μᾰρτηθειήτην	ᾰ̔μᾰρτηθεῖμεν, ᾰ̔μᾰρτηθείημεν	ᾰ̔μᾰρτηθεῖτε, ᾰ̔μᾰρτηθείητε	ᾰ̔μᾰρτηθεῖεν, ᾰ̔μᾰρτηθείησᾰν
	imperative		ᾰ̔μᾰρτήθητῐ	ᾰ̔μᾰρτηθήτω	ᾰ̔μᾰρτήθητον	ᾰ̔μᾰρτηθήτων		ᾰ̔μᾰρτήθητε	ᾰ̔μᾰρτηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̔μᾰρτεῖν			ᾰ̔μᾰρτέσθαι		ᾰ̔μᾰρτηθῆναι
participle	m	ᾰ̔μᾰρτών			ᾰ̔μᾰρτόμενος		ᾰ̔μᾰρτηθείς
	f	ᾰ̔μᾰρτοῦσᾰ			ᾰ̔μᾰρτομένη		ᾰ̔μᾰρτηθεῖσᾰ
	n	ᾰ̔μᾰρτόν			ᾰ̔μᾰρτόμενον		ᾰ̔μᾰρτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἡμᾰ́ρτησᾰ, ἡμᾰρτησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡμᾰ́ρτησᾰ	ἡμᾰ́ρτησᾰς	ἡμᾰ́ρτησε(ν)	ἡμᾰρτήσᾰτον	ἡμᾰρτησᾰ́την	ἡμᾰρτήσᾰμεν	ἡμᾰρτήσᾰτε	ἡμᾰ́ρτησᾰν
	subjunctive	ᾰ̔μᾰρτήσω	ᾰ̔μᾰρτήσῃς	ᾰ̔μᾰρτήσῃ	ᾰ̔μᾰρτήσητον	ᾰ̔μᾰρτήσητον	ᾰ̔μᾰρτήσωμεν	ᾰ̔μᾰρτήσητε	ᾰ̔μᾰρτήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔μᾰρτήσαιμῐ	ᾰ̔μᾰρτήσειᾰς, ᾰ̔μᾰρτήσαις	ᾰ̔μᾰρτήσειε(ν), ᾰ̔μᾰρτήσαι	ᾰ̔μᾰρτήσαιτον	ᾰ̔μᾰρτησαίτην	ᾰ̔μᾰρτήσαιμεν	ᾰ̔μᾰρτήσαιτε	ᾰ̔μᾰρτήσειᾰν, ᾰ̔μᾰρτήσαιεν
	imperative		ᾰ̔μᾰ́ρτησον	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́τω	ᾰ̔μᾰρτήσᾰτον	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́των		ᾰ̔μᾰρτήσᾰτε	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́ντων
middle	indicative	ἡμᾰρτησᾰ́μην	ἡμᾰρτήσω	ἡμᾰρτήσᾰτο	ἡμᾰρτήσᾰσθον	ἡμᾰρτησᾰ́σθην	ἡμᾰρτησᾰ́μεθᾰ	ἡμᾰρτήσᾰσθε	ἡμᾰρτήσᾰντο
	subjunctive	ᾰ̔μᾰρτήσωμαι	ᾰ̔μᾰρτήσῃ	ᾰ̔μᾰρτήσηται	ᾰ̔μᾰρτήσησθον	ᾰ̔μᾰρτήσησθον	ᾰ̔μᾰρτησώμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτήσησθε	ᾰ̔μᾰρτήσωνται
	optative	ᾰ̔μᾰρτησαίμην	ᾰ̔μᾰρτήσαιο	ᾰ̔μᾰρτήσαιτο	ᾰ̔μᾰρτήσαισθον	ᾰ̔μᾰρτησαίσθην	ᾰ̔μᾰρτησαίμεθᾰ	ᾰ̔μᾰρτήσαισθε	ᾰ̔μᾰρτήσαιντο
	imperative		ᾰ̔μᾰ́ρτησαι	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́σθω	ᾰ̔μᾰρτήσᾰσθον	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́σθων		ᾰ̔μᾰρτήσᾰσθε	ᾰ̔μᾰρτησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ᾰ̔μᾰρτῆσαι			ᾰ̔μᾰρτήσᾰσθαι
participle	m	ᾰ̔μᾰρτήσᾱς			ᾰ̔μᾰρτησᾰ́μενος
	f	ᾰ̔μᾰρτήσᾱσᾰ			ᾰ̔μᾰρτησᾰμένη
	n	ᾰ̔μᾰρτῆσᾰν			ᾰ̔μᾰρτησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἡμᾰ́ρτηκᾰ, ἡμᾰ́ρτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἡμᾰ́ρτηκᾰ	ἡμᾰ́ρτηκᾰς	ἡμᾰ́ρτηκε(ν)	ἡμᾰρτήκᾰτον	ἡμᾰρτήκᾰτον	ἡμᾰρτήκᾰμεν	ἡμᾰρτήκᾰτε	ἡμᾰρτήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἡμᾰρτήκω	ἡμᾰρτήκῃς	ἡμᾰρτήκῃ	ἡμᾰρτήκητον	ἡμᾰρτήκητον	ἡμᾰρτήκωμεν	ἡμᾰρτήκητε	ἡμᾰρτήκωσῐ(ν)
	optative	ἡμᾰρτήκοιμῐ, ἡμᾰρτηκοίην	ἡμᾰρτήκοις, ἡμᾰρτηκοίης	ἡμᾰρτήκοι, ἡμᾰρτηκοίη	ἡμᾰρτήκοιτον	ἡμᾰρτηκοίτην	ἡμᾰρτήκοιμεν	ἡμᾰρτήκοιτε	ἡμᾰρτήκοιεν
	imperative		ἡμᾰ́ρτηκε	ἡμᾰρτηκέτω	ἡμᾰρτήκετον	ἡμᾰρτηκέτων		ἡμᾰρτήκετε	ἡμᾰρτηκόντων
middle/ passive	indicative	ἡμᾰ́ρτημαι	ἡμᾰ́ρτησαι	ἡμᾰ́ρτηται	ἡμᾰ́ρτησθον	ἡμᾰ́ρτησθον	ἡμᾰρτήμεθᾰ	ἡμᾰ́ρτησθε	ἡμᾰ́ρτηνται
	subjunctive	ἡμᾰρτημένος ὦ	ἡμᾰρτημένος ᾖς	ἡμᾰρτημένος ᾖ	ἡμᾰρτημένω ἦτον	ἡμᾰρτημένω ἦτον	ἡμᾰρτημένοι ὦμεν	ἡμᾰρτημένοι ἦτε	ἡμᾰρτημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἡμᾰρτημένος εἴην	ἡμᾰρτημένος εἴης	ἡμᾰρτημένος εἴη	ἡμᾰρτημένοι εἴητον/εἶτον	ἡμᾰρτημένω εἰήτην/εἴτην	ἡμᾰρτημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἡμᾰρτημένοι εἴητε/εἶτε	ἡμᾰρτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἡμᾰ́ρτησο	ἡμᾰρτήσθω	ἡμᾰ́ρτησθον	ἡμᾰρτήσθων		ἡμᾰ́ρτησθε	ἡμᾰρτήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἡμᾰρτηκέναι				ἡμᾰ́ρτησθαι
participle	m	ἡμᾰρτηκώς				ἡμᾰρτημένος
	f	ἡμᾰρτηκυῖᾰ				ἡμᾰρτημένη
	n	ἡμᾰρτηκός				ἡμᾰρτημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Antonyms

(miss a target, fail): τυγχάνω ‎(tunkhánō)

Derived terms

Terms derived from ἁμαρτάνω ‎(hamartánō)

ἁμαρτάς ‎(hamartás)
ἁμάρτημα ‎(hamártēma)
ἁμαρτίᾱ ‎(hamartíā)
ἁμάρτιον ‎(hamártion)
ἁμαρτωλή ‎(hamartōlḗ)

ἁμαρτωλός ‎(hamartōlós)
ἀναμάρτητος ‎(anamártētos)
διαμαρτάνω ‎(diamartánō)
διαμαρτίᾱ ‎(diamartíā)

ἐξαμαρτάνω ‎(examartánō)
ἡμαρτημένως ‎(hēmartēménōs)
νημερτής ‎(nēmertḗs)
συνεξαμαρτάνω ‎(sunexamartánō)

References

ἁμαρτάνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἁμαρτάνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἁμαρτάνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἁμαρτάνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἁμαρτάνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἁμαρτάνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G264”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ἁμαρτάνω

ἁμαρτάνω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Antonyms

Derived terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results