Definify.com
Definition 2024
ὀνοματοποιία
ὀνοματοποιία
See also: ονοματοποιία
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /onomatopyía/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /onomatopyía/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /onomatopiía/
Noun
ὀνοματοποιίᾱ • (onomatopoiíā) f (genitive ὀνοματοποιίας); first declension
- the creation of a word, especially the creation of a word in imitation of a sound
Inflection
First declension of ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ, ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱς
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ | τὼ ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ | αἱ ὀνομᾰτοποιῐ́αι |
| Genitive | τῆς ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱς | τοῖν ὀνομᾰτοποιῐ́αιν | τῶν ὀνομᾰτοποιῐῶν |
| Dative | τῇ ὀνομᾰτοποιῐ́ᾳ | τοῖν ὀνομᾰτοποιῐ́αιν | ταῖς ὀνομᾰτοποιῐ́αις |
| Accusative | τὴν ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱν | τὼ ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ | τὰς ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱς |
| Vocative | ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ | ὀνομᾰτοποιῐ́ᾱ | ὀνομᾰτοποιῐ́αι |
Related terms
- ὀνοματοποιέω (onomatopoiéō)
- ὀνοματοποιός (onomatopoiós)
Descendants
|
|
References
- ὀνοματοποιία in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ὀνοματοποιία» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Wilhelm Pape (1807–1854): Handwörterbuch der griechischen Sprache