Definify.com
Definition 2024
Kol
kol
kol
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /kɔl/
- Rhymes: -ɔl
Etymology 1
Noun
kol f (plural kollen, diminutive kolletje n)
Synonyms
- (witch): toverkol, heks
Adjective
kol (comparative koller, superlative kolst)
Inflection
Inflection of kol | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kol | |||
inflected | kolle | |||
comparative | koller | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kol | koller | het kolst het kolste |
|
indefinite | m./f. sing. | kolle | kollere | kolste |
n. sing. | kol | koller | kolste | |
plural | kolle | kollere | kolste | |
definite | kolle | kollere | kolste | |
partitive | kols | kollers | — |
Etymology 2
Noun
kol m (plural kollen, diminutive kolletje n)
Synonyms
Anagrams
Finnish
Numeral
kol
- (colloquial) three
Usage notes
This term is used mainly in counting, i.e. not attributively.
Synonyms
Icelandic
Etymology
From Old Norse kol, from Proto-Germanic *kulą, from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”).
Pronunciation
Noun
kol n (genitive singular kols, nominative plural kol)
Declension
Derived terms
Lithuanian
Etymology
Related to kas.
Pronunciation
- IPA(key): /koːl/
Conjunction
kõl
- while, as long as (within or during the time that the second argument is still valid); (with negation) until
- (with future tense) when, after
Derived terms
- kol kas
Related terms
- tol, šiol
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Old Norse kol, from Proto-Germanic *kulą, from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”).
Pronunciation
- IPA(key): /kɔːl/ (example of pronunciation)
Noun
kol n (definite singular kolet, uncountable)
Derived terms
- kolsyre
- kolgruve
- kolsvart
References
- “kol” in The Nynorsk Dictionary.
Old High German
Etymology
From Proto-Germanic *kulą, whence also Old English col, Old Norse kol. Ultimately from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”).
Noun
kol n
Descendants
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kulą, from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”).
Noun
kol n pl
Descendants
References
- kol in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Swedish
Etymology
From Old Norse kol, from Proto-Germanic *kulą, from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”).
Pronunciation
- IPA(key): /koːl/
- Homophone: kål
Noun
kol n
Declension
Inflection of kol | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | kol | kolet | kol | kolen |
Genitive | kols | kolets | kols | kolens |
Related terms
- (carbon): kol-14-datering, kolcykel, koldioxid, kolhydrat, kolmonoxid / koloxid, kolsyra, kolväte
- (coal): brunkol, grillkol, kola, kolgruva, kolkraft, kolmila, kolsvart, stenkol, träkol
Anagrams
Tok Pisin
Etymology 1
Adjective
kol
- cold
- 1989, Buk Baibel long Tok Pisin, Bible Society of Papua New Guinea, Genesis 3:8 (translation here):
- Long apinun, taim ples i kol, tupela i harim God, Bikpela i wokabaut long dispela gaden, na tupela i hait namel long ol diwai.
- 1989, Buk Baibel long Tok Pisin, Bible Society of Papua New Guinea, Genesis 3:8 (translation here):
Etymology 2
Adjective
kol
Related terms
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): koɫ
Etymology 1
From Old Turkic [script needed] (kol), from Proto-Turkic *Kol.
Noun
kol (definite accusative kolu, plural kollar)
Etymology 2
From Proto-Turkic *Kōl (“valley”).
Noun
kol (definite accusative kolu, plural kollar)
- (dialectal) valley
Declension
benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
---|---|---|
nominative (yalın) | kolum | kollarım |
definite accusative (belirtme) | kolumu | kollarımı |
dative (yönelme) | koluma | kollarıma |
locative (bulunma) | kolumda | kollarımda |
ablative (çıkma) | kolumdan | kollarımdan |
genitive (tamlayan) | kolumun | kollarımın |
senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kolun | kolların |
definite accusative (belirtme) | kolunu | kollarını |
dative (yönelme) | koluna | kollarına |
locative (bulunma) | kolunda | kollarında |
ablative (çıkma) | kolundan | kollarından |
genitive (tamlayan) | kolunun | kollarının |
onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kolu | kolları |
definite accusative (belirtme) | kolunu | kollarını |
dative (yönelme) | koluna | kollarına |
locative (bulunma) | kolunda | kollarında |
ablative (çıkma) | kolundan | kollarından |
genitive (tamlayan) | kolunun | kollarının |
bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kolumuz | kollarımız |
definite accusative (belirtme) | kolumuzu | kollarımızı |
dative (yönelme) | kolumuza | kollarımıza |
locative (bulunma) | kolumuzda | kollarımızda |
ablative (çıkma) | kolumuzdan | kollarımızdan |
genitive (tamlayan) | kolumuzun | kollarımızın |
sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kolunuz | kollarınız |
definite accusative (belirtme) | kolunuzu | kollarınızı |
dative (yönelme) | kolunuza | kollarınıza |
locative (bulunma) | kolunuzda | kollarınızda |
ablative (çıkma) | kolunuzdan | kollarınızdan |
genitive (tamlayan) | kolunuzun | kollarınızın |
onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kolları | kolları |
definite accusative (belirtme) | kollarını | kollarını |
dative (yönelme) | kollarına | kollarına |
locative (bulunma) | kollarında | kollarında |
ablative (çıkma) | kollarından | kollarından |
genitive (tamlayan) | kollarının | kollarının |