Definify.com
Definition 2024
eið
eið
Faroese
Noun
eið n (genitive singular eiðs, plural eið)
Declension
| n4 | Singular | Plural | ||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | eið | eiðið | eið | eiðini |
| Accusative | eið | eiðið | eið | eiðini |
| Dative | eið(i) | eiðnum | eiðum | eiðunum |
| Genitive | eiðs | eiðsins | eiða | eiðanna |
Synonyms
Etymology 2
From the noun eiður.
Noun
eið
- accusative singular of eiður
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *aidą, probably related to Proto-Indo-European *h₁y- (“go”) and Latin eo. Cognate with Old Swedish ēþ (Modern Swedish ed) and Norwegian eid.
Noun
eið n (genitive eiðs, dative eiði, plural eið)
Declension
Declension of eið (strong a-stem)
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | eið | eiðit | eið | eiðin |
| accusative | eið | eiðit | eið | eiðin |
| dative | eiði | eiðinu | eiðum | eiðunum |
| genitive | eiðs | eiðsins | eiða | eiðanna |